• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

محمّد بن حسین بغدادی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ابوعلی محمّد بن حسین بغدادی (۴۰۱ ـ ۴۷۳ هـ.ق) فقیه، ادیب، فیلسوف، متکلم، پزشک و شاعر برجسته‌ای بود.
او علوم مختلفی را نزد استادان عصر خود فراگرفت و شاگردانی مانند ابوالحسین یحیی بن حسین علوی داشت.
اثر معروف وی دیوان شعر است.
ایشان در سال ۴۷۳ (هجری قمری) در بغداد درگذشت و در مقبره باب حرب دفن شد.



ابوعلی محمّد بن حسین بن عبداللّه بن شبل بغدادی در سال ۴۰۱ (هجری قمری) در بغداد زاده شد و در همان‌جا پرورش یافت.
او در زمان خود مردی فاضل، ادیب، فیلسوف، حکیم، متکلم، پزشک و شاعری برجسته به شمار می‌آمد.



ابوعلی انواع علوم چون ادب، لغت، اقسام فنون شعر، حدیث، حکمت، فلسفه، کلام و طب را از استادان عصر خود همچون ابوالحسین بن مقتدر با هاشمی، ابونصر یحیی بن حریر تکریتی و دیگران آموخت.
غریب الحدیث را از ابوالحسن احمد بن علی بادی شنید و روایت کرد.



محمّد بن حسین شاگردانی داشته که از جمله آن‌ها؛ بزرگانی چون ابوالحسین یحیی بن حسین علوی پیشوای فرقه زیدیّه، ابوالحسن بن عبداللّه لکریم و دیگران از شاگردان وی بودند.



ابن حسین اثری که از او به جا مانده، دیوان شعر می‌باشد.
[۱۷] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۳، ص۳۹۷.




بغدادی به سال ۴۷۳ یا ۴۷۴ (هجری قمری) در بغداد از دنیا رفت و در مقبره باب حرب به خاک سپرده شد.



۱. باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر، ص۳۶۳.    
۲. ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۲، ص۱۸۳.    
۳. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۴، ص۳۹۳.    
۴. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۳، ص۱۰.    
۵. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۱.    
۶. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۵، ص۱۱۱.    
۷. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۷۶۶.    
۸. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۱۰۰.    
۹. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۱۰۰.    
۱۰. ابن أبی أصیبعه، احمد بن قاسم، عیون الانباء، ص۳۳۳.    
۱۱. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۳، ص۱۰.    
۱۲. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۱.    
۱۳. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۵، ص۱۱۱.    
۱۴. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۱۰۰.    
۱۵. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۳، ص۱۰.    
۱۶. ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۲، ص۱۸۳.    
۱۷. سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۳، ص۳۹۷.
۱۸. ابن أبی أصیبعه، احمد بن قاسم، عیون الانباء، ص۳۳۳.    
۱۹. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۳۰.    
۲۰. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۳، ص۱۰.    
۲۱. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۷۶۶.    
۲۲. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۱۰۰.    
۲۳. باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر، ص۳۶۳.    
۲۴. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۳، ص۱۰۷۸.    
۲۵. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۴، ص۳۹۳.    
۲۶. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۵، ص۱۱۱.    
۲۷. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۷۶۶.    
۲۸. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۱۰۰.    
۲۹. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۱۰۰.    
۳۰. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۷۶۶.    
۳۱. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۵، ص۱۱۱.    
۳۲. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۱.    
۳۳. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۳، ص۱۰.    
۳۴. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۴، ص۳۹۳.    
۳۵. ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۲، ص۱۸۳.    
۳۶. باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر، ص۳۶۳.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوعلی محمّد بن حسین بغدادی»، ج۳، ص۲۹۷.






جعبه ابزار