مصلحت در نهاد تعزیه (فقه سیاسی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
====
يكى از موارد مصلحت در سيره معصومين (علیهالسلام)، مصلحت در عزادارى بر سالار شهيدان است.
سوگوارى براى سالار شهيدان و مراسم عزادارى براى شهداى كربلا و آيينهاى خاص روز عاشورا سابقه در متن حماسه كربلا دارد.
حماسه آفرين اين نماد ايثار و شهادت، زينب، بانوى فداكار كربلا است كه ائمه (علیهالسلام) آن را به صورت يک رمز و راز و نهادى عميق در تشيع رسميت بخشيدند.
تشيع در طول قرون و اعصار، با وجود سركوبها، اختناقها و مظلوميتها با حفظ و تعميق آن، بقاى خود را تضمين كرد و هيچگاه در برابر حوادث كشنده كمر خم نكرد.
فلسفه نهادينه شدن سوگوارى و تعزيه دارى ابا عبد اللّه الحسين (علیهالسلام) و ياران فداكارش در يک جمله، در بقاى تشيع خلاصه مىشود و اين مصلحت اساسى موجب شده كه شيعه به عزادارى به چشم جهاد بنگرد و در مراسم آن از رموز شهادت استفاده كند و آن را در حد مصلحت جهاد ببيند.
• عمید زنجانی، عباسعلی، فقه سیاسی، ج۲، ص۵۶۳.
