• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

معبد

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



''معبد''' در فقه به پرستشگاه‌های غیرمسلمانان مانند کلیسا، کنیسه و آتشکده گفته می‌شود. نماز در آتشکده مکروه و در معابد یهود و نصارا بنابر مشهور کراهت ندارد. ساخت یا بازسازی معابد در سرزمین اسلامی در صورت شرط منع، جایز نیست و وقف یا وصیت مسلمان بر آن باطل است.



مَعبَد: پرستشگاه.
معبد در لغت به معنای هر پرستشگاهی است؛ لیکن در کلمات فقها بیشتر در پرستشگاه¬های غیر مسلمانان از یهود، نصارا، مجوس و غیر آن¬ها به کار رفته است.


البته در فقه از آن¬ها جز معبد با عناوین «بِیَع» (جمع بِیعَه)؛ پرستشگاه یهودیان یا مسیحیان، به اختلاف کاربرد؛ «کنیسه»؛ عبادتگاه یهود، نصارا و کفار یا تنها یهود و نصارا و «بیوت النار» یا «بیت النّار» یا «معابد النیران»؛ آتشکده مجوس نیز یاد شده است. مراد از معبد در اینجا پرستشگاه-های غیر مسلمانان است. از آن به مناسبت در باب¬های طهارت، صلات، جهاد، وقف، وصیّت، نکاح و قضاء سخن گفته‌اند.


به قول مشهور، نماز خواندن در آتشکده مکروه است.
[۱] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۸، ص۳۶۶ – ۳۶۷.
برخی قدما حرام دانسته‌اند.
[۲] ابوالصلاح حلبی، تقی‌الدین بن نجم‌الدین، الکافی فی الفقه، ص۱۴۱.
لیکن در معابد یهود و نصارا بنابر نظر مشهور کراهت ندارد.
[۳] علامه حلی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب ج۴، ص۳۲۷.
[۴] محقق کرکی، نور‌الدین علی بن حسین، جامع المقاصد، ج۲، ص۱۳۱.
[۵] شهید ثانی، زین الدین بن علی، روض الجنان ج۲، ص۶۱۵.
برخی نیز حکم به کراهت آن کرده‌اند.
[۶] سلار دیلمی، ابویعلی حمزه بن عبدالعزیز، المراسم العلویة، ص۶۵.
[۷] ابن براج طرابلسی، عبدالعزیز، المهذب، ج۱، ص۷۶.
[۸] ابن ادریس حلی، محّمد بن منصور، کتاب السرائر، ج۱، ص۲۷۰.
[۹] شهید اول، شمس‌الدین محمد بن مکی، الدروس الشرعیة، ج۱، ص۱۵۴.
پاشیدن آب بر محل نماز در معابد یهود و نصارا مستحب است.
[۱۰] علامه حلی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب، ج۴، ص۳۲۸.
[۱۱] محقق کرکی، نور‌الدین علی بن حسین، جامع المقاصد، ج۲، ص۱۳۱.
[۱۲] شهید ثانی، زین الدین بن علی، روض الجنان، ج۲، ص۶۱۵.



احداث معبد توسط اهل کتاب در زمین صلح در صورتی که در قرارداد صلح شرط شده باشد که زمین در ازای پرداخت جزیه در ملک صاحبانش (کفار) باقی بماند ـ جایز است؛ چنان که معابد موجود، برای آنان باقی می¬ماند، مگر آن¬که در قرار داد صلح، عدم احداث معبد یا تخریب معبد موجود شرط شده باشد.
[۱۳] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۲۸۳.
ساختن معبد توسط اهل کتاب در کشور اسلامی در صورتی که در عقد ذمه، نساختن معبد بر آنان شرط شده باشد، جایز نیست. در صورت احداث، تخریب آن بر حاکم اسلامی واجب است؛ لیکن معبدهایی که از قبل وجود داشته و مسلمانان آن¬ها را تخریب نکرده‌اند، بنابر قول مشهور باقی می¬مانند.
[۱۴] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۲۸۰ – ۲۸۳.



معبدی که بقای آن جایز است، ترمیم و تعمیر آن نیز جایز خواهد بود؛ لیکن چنانچه خراب شود، آیا تجدید بنای آن جایز است یا نه؟ مسئله محل اختلاف است.
[۱۵] شیخ طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۲، ص۴۶.
[۱۶] محقق حلی، نجم‌الدین جعفر بن الحسن، شرائع الاسلام، ج۱، ص۲۵۳.
[۱۷] علامه حلی، حسن بن یوسف، مختلف الشیعة، ج۴، ص۴۴۴.
[۱۸] صّیمری بحرانی، شیخ مفلح، غایة المرام، ج۱، ص۵۳۴.
[۱۹] شهید ثانی، زین الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۳، ص۷۸-۷۹.
[۲۰] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۲۸۳ – ۲۸۴.
اجیر شدن مسلمان برای تعمیر و بازسازی معبد، از قبیل معماری، بنایی و نجاری، به تصریح برخی مکروه است.
[۲۱] محقق حلی، نجم‌الدین جعفر بن الحسن، شرائع الاسلام، ج۱، ص۲۵۶.
[۲۲] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۲.

چنانچه معبدی از اهل کتاب خراب شود، در صورتی که ذمّی باشند، تعرض به زمین و ابزار و مصالح آن برای مسلمانان جایز نیست؛ مگر آنکه اهل آن از بین رفته باشند یا معبد در سرزمین کفر باشد. در این صورت، استفاده از زمین و آلات آن برای مسجد بلا مانع است و می‌توانند همان محل را تبدیل به مسجد و از ابزار و مصالح آن برای بازسازی مسجد استفاده کنند.
[۲۳] محقق حلی، نجم‌الدین جعفر بن الحسن، شرائع الاسلام، ج۱، ص۹۸.
[۲۴] شهید ثانی، زین الدین بن علی، حاشیة شرائع الاسلام، ص۱۳۷.
[۲۵] شهرستانی، سید جواد، مدارک الاحکام، ج۴، ص۴۰۶.
[۲۶] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۱۴، ص۱۳۲ – ۱۳۳.
(←مسجد).


آیا وصیت و وقف کافر یا کتابی بـر مـعبد صحیح است یا نه؟ مسئله اختلافی است؛
[۲۷] علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام، ج۲، ص۴۴۸.
[۲۸] حلّی، شمس الدین محمد بن شجاع قطّان، معالم الدین فی فقه آل یاسین، ج۱، ص۵۶۶.
[۲۹] طباطبائی، سیدعلی، الشرح الصغیر، ج۲، ص۲۷۳.
[۳۰] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۸، ص۳۶.
لیکن وصیّت و وقف مسلمان بر آن جایز نیست و چنانچه صورت گیرد باطل خواهد بود.
[۳۱] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۸، ص۳۴ – ۳۵.
[۳۲] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۸، ص۲۶۴.

ذمی‌ای که به ساختن معبد وصیت کرده است، انفاذ و اجرای آن توسط مسلمانان جایز نیست.
[۳۳] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۰.



مرد مسلمانی که همسرش کتابی است، می‌تواند او را از رفتن به معبد بازدارد؛ چنان که در صورت مسلمان بودن زن، شوهر می‌تواند او را از رفتن به مسجد بازدارد.
[۳۴] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۳۰، ص۵۸.

حاکم می‌تواند برای تغلیظ قسم، از مدعی یا منکر بخواهد در مکانی مقدس، همچون مسجد یا یکی از مشاهد مشرفه قسم بخورد و نسبت به اهل کتاب این مکان مقدس می‌تواند معبد آنان باشد.
[۳۵] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۴۰، ص۲۳۱-۲۳۲.



۱. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۸، ص۳۶۶ – ۳۶۷.
۲. ابوالصلاح حلبی، تقی‌الدین بن نجم‌الدین، الکافی فی الفقه، ص۱۴۱.
۳. علامه حلی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب ج۴، ص۳۲۷.
۴. محقق کرکی، نور‌الدین علی بن حسین، جامع المقاصد، ج۲، ص۱۳۱.
۵. شهید ثانی، زین الدین بن علی، روض الجنان ج۲، ص۶۱۵.
۶. سلار دیلمی، ابویعلی حمزه بن عبدالعزیز، المراسم العلویة، ص۶۵.
۷. ابن براج طرابلسی، عبدالعزیز، المهذب، ج۱، ص۷۶.
۸. ابن ادریس حلی، محّمد بن منصور، کتاب السرائر، ج۱، ص۲۷۰.
۹. شهید اول، شمس‌الدین محمد بن مکی، الدروس الشرعیة، ج۱، ص۱۵۴.
۱۰. علامه حلی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب، ج۴، ص۳۲۸.
۱۱. محقق کرکی، نور‌الدین علی بن حسین، جامع المقاصد، ج۲، ص۱۳۱.
۱۲. شهید ثانی، زین الدین بن علی، روض الجنان، ج۲، ص۶۱۵.
۱۳. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۲۸۳.
۱۴. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۲۸۰ – ۲۸۳.
۱۵. شیخ طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۲، ص۴۶.
۱۶. محقق حلی، نجم‌الدین جعفر بن الحسن، شرائع الاسلام، ج۱، ص۲۵۳.
۱۷. علامه حلی، حسن بن یوسف، مختلف الشیعة، ج۴، ص۴۴۴.
۱۸. صّیمری بحرانی، شیخ مفلح، غایة المرام، ج۱، ص۵۳۴.
۱۹. شهید ثانی، زین الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۳، ص۷۸-۷۹.
۲۰. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۲۸۳ – ۲۸۴.
۲۱. محقق حلی، نجم‌الدین جعفر بن الحسن، شرائع الاسلام، ج۱، ص۲۵۶.
۲۲. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۲.
۲۳. محقق حلی، نجم‌الدین جعفر بن الحسن، شرائع الاسلام، ج۱، ص۹۸.
۲۴. شهید ثانی، زین الدین بن علی، حاشیة شرائع الاسلام، ص۱۳۷.
۲۵. شهرستانی، سید جواد، مدارک الاحکام، ج۴، ص۴۰۶.
۲۶. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۱۴، ص۱۳۲ – ۱۳۳.
۲۷. علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام، ج۲، ص۴۴۸.
۲۸. حلّی، شمس الدین محمد بن شجاع قطّان، معالم الدین فی فقه آل یاسین، ج۱، ص۵۶۶.
۲۹. طباطبائی، سیدعلی، الشرح الصغیر، ج۲، ص۲۷۳.
۳۰. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۸، ص۳۶.
۳۱. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۸، ص۳۴ – ۳۵.
۳۲. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۸، ص۲۶۴.
۳۳. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۰.
۳۴. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۳۰، ص۵۸.
۳۵. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۴۰، ص۲۳۱-۲۳۲.



• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السّلام)، ج۸، ص۱۲۹.


رده‌های این صفحه : معبد




جعبه ابزار