مقالات دارابی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَقصوره جایگاه و بنایی محصور و مسقف، ویژه
امام جماعت در
مسجد که برای اقامه
نماز، داخل آن قرار میگرفت.
از آن به مناسبت در باب
صلات سخن گفتهاند.
مقصوره در
لغت به معنای محوطه بزرگی که اطراف آن دیوار کشیده شده و نیز به معانیای دیگر آمده است؛ لیکن در کاربرد فقهی بنای مسقف و محصوری است در مسجد که امام جماعت برای
نماز داخل آن قرار میگرفته است.
احداث مقصوره در مسجد از بدعتهای
عثمان بن عفان است که در داخل
مسجد النبی (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) برای خود ساخت، خلفای جور پس از او نیز از وی پیروی کردند.
در روایتی با اشاره به اینکه مقصورهها را حاکمان ستمگر احداث کردند و در دوران
پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) پیشینهای نداشته، آمده است: کسی که به امامی که داخل مقصوره است، اقتدا کند نمازش باطل است.
فقها نیز بر همین اساس،
نماز ماموم را با وجود امام در مقصوره و مانع بودن دیوار آن از مشاهده وی، باطل دانستهاند. البته اگر دیوار مقصوره مشبک باشد؛ به گونهای که از شبکههای آن امام دیده شود، نماز صحیح است.
(← محراب).
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسلام)، ج۸، ص۲۱۰.
