میمون بن محمد مکحولی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
میمون بن محمد مکحولی (حدود
۴۴۰ ـ
۵۰۸ هـ.ق) از علمای حنفی مذهب بود.
وی شاگردانی چون عمر بن محمد نسفی و محمود شاغرچی داشته است.
او برای تحصیل و تدریس به سمرقند و بخارا سفر کرد و بهعنوان عالمی زاهد و پرهیزکار شناخته میشد.
ایشان آثاری مهم از جمله
بحر الکلام،
تبصرة الادلّه فی علم الکلام،
التمهید لقواعد التوحید،
العالم و المتعلم از خود بهجا گذاشته است.
وی در ۲۵ ذیالحجه سال ۵۰۸ (هجری قمری) وفات کرد.
ابومعین میمون بن محمد بن محمد بن معتمد مکحولی نسفی منسوب به
نَسَف، شهری آباد بین
جیحون و
سمرقند بود.
وی از علمای
حنفی مذهب بود.
سال ولادتش بهطور دقیق گزارش نشده است.
ابن قطلوبغا مینویسد: «وی هنگام مرگ هفتاد ساله بود.»
براین اساس ولادت وی را میتوان حدود ۴۴۰ (هجری قمری) دانست.
او برای کسب دانش و نیز تعلیم آموختههای خویش به شهرهای سمرقند و
بخارا مسافرت کرده است،
اما از استادان و چگونگی تحصیلات وی اطلاعاتی در دست نیست.
گفتهاند وی عالمی زاهد و پرهیزکار بوده است.
ابومعین شاگردانی تربیت کرده که از وی روایت نیز کردهاند.
عمر بن محمد نسفی صاحب
القند فی ذکر علماء سمرقند،
محمود بن احمد شاغرچی و
عبدالرشید بن ابی حنیفه ولوالجی از آن جملهاند.
نسفی آثاری از خود بهجا گذاشته است که عبارتاند از:
• ایضاح المحجه لکون العقل حجه؛
• بحر الکلام؛
• تبصرة الادلّه فی علم الکلام؛
• التمهید لقواعد التوحید؛
• شرح الجامع الکبیر للشیبانی فی الفروع؛
• مناهج الائمّه فی الفروع؛
• العمدة فی اصول الدین؛
• العالم و المتعلم.
میمون در ۲۵
ذیالحجه سال ۵۰۸ (هجری قمری) در سن هفتاد سالگی از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «میمون بن محمد مکحولی»، ج۴، ص۴۲۷.