نیشابوری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن عبدالله نیشابوری (
۳۳۸ ـ
۴۷۰ ق) در نیشابور متولد شد. او دو بار به بغداد سفر کرد و از علمای برجسته مانند خطیب بغدای بهره برد . او فقیه، مفسر و محدث بود و شاگردانی چون
حاکم نیشابوری را تربیت کرد. وی فردی متدین و مورد اعتماد بود که سال‌ها به‌طور رایگان اذان گفت. او کتاب‌های مختلفی ماتتد الاربعین فی فضائل الزهراء را نوشت.
او در سال ۴۷۰ ق درگذشت.
ابوصالح احمد بن عبداللّه لملک بن علی مؤذّن صوفی نیشابوری، سال ۳۸۸ ق متولد شد.
او در جوانی برای کسب علم و حدیث از نیشابور به بغداد رفت؛ همچنین برای دومین بار در سال ۴۳۴ ق به بغداد رفته و از
خطیب بغدادی بهره بُرد. او سفرهایی به
گرگان،
اصفهان،
دمشق،
مکه و
مَنْبج (از شهرهای
روم) داشته است.
مؤذن نیشابوری از محدثانی مانند
عبداللّه لملک بن حسن اسفراینی،
ابوعبداللّه لرحمن سلمی و
محمدبن حسن علوی حدیث شنید.
ابوصالح فقیهی
شافعی مذهب،
مفسر و
محدث بود
و شاگردانی همچون
عبداللّه لکریم بن حسین بسطامی،
محمد بن فضل فراوی،
عبداللّه لمنعم بن قشیری ۵ و حاکم نیشابوری را تربیت نمود.
ابوصالح نیشابوری از دیدگاه رجال نویسان فردی مورد اعتماد، متدین، موعظه گر
و در امور خیریه کوشا بود که چندین سال بدون گرفتن اجرت در مدرسه بیهقی نیشابور اذان می‌گفت.
محدث نیشابور دارای تألیفاتی به شرح ذیل می‌باشد.
• الاربعینیات؛
• الاحادیث الالف
• تاریخ مرو
• الاربعین فی فضائل الزهراء اثر معروف دیگری است که از او برجای مانده است.
سرانجام وی در نهم ماه رمضان سال ۴۷۰ ق درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «احمد بن عبدالله نیشابوری»، ج۳، ص۸۸.
[
