نیشابوری علی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن عبدالله نیشابوری (م
۴۵۸ هـ.ق) ملقب به
ابن ابیطیب، مفسر معروف و
اهل نیشابور بود.
رجالنویسان او را مردی زاهد توصیف کردهاند و وی را ستودهاند.
افرادی چون
ابوالقاسم علی بن محمد بن حسین بن عمرو، امام
ابوحنیفه بویابادی و
حمزه مقراضی از جمله شاگردان او هستند.
التفسیر الکبیر و
دیوان شعر از آثار او هستند.
ایشان هشتم
شوال ۴۵۸ (هجری قمری) در سبزوار درگذشت و دفن شد.
ابوالحسن علی بن عبداللّه بن احمد نیشابوری ملقب به ابن ابیطیّب در نیشابور دیده به جهان گشود و در سبزوار اقامت گزید. در زمینه
علوم قرآنی تلاش فراوان نمود و از مفسران بنام آن دیار گردید.
رجال نویسان او را مردی زاهد، امام و مفسر توصیف کرده و وی را ستودهاند.
ابوالحسن افرادی چون ابوالقاسم علی بن محمد بن حسین بن عمرو، امام ابوحنیفه بویابادی و حمزه مقراضی از جمله شاگردان ابن ابیطیب بودهاند.
بوالقاسم علی بن محمد بن حسین بن عمرو که از جمله شاگردان و مریدان او بود، در محله اسفریس سبزوار مدرسه ای را به نام او بنا کرد.
ابن ابیطیب زمانی که وفات کرد، تنها چهار مجلد کتاب ماترک داشت.
• التفسیر الکبیر در سی مجلد؛
• التفسیر الوسیط پانزده مجلد؛
• التفسیر الصغیر در سه مجلد؛
•دیوان شعر؛
از آثار او می باشد.
ابوالحسن نیشابوری در هشتم شوال سال ۴۵۸ (هجری قمری) در سبزوار درگذشت.
در همانجا دفن شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن عبدالله نیشابوری»، ج۳، ص۲۶۶.