نیمه شعبان (مقالهدوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نیمه شعبان پانزدهم
ماه شعبان و از زمانهای بسیار شریف است که
شب آن، پس از
شب قدر، از برترین شبها به شمار رفته و با
ولادت امام زمان (علیهالسّلام) همراه است.
در این شب اعمالی چون
غسل،
احیا به
دعا و
نماز،
زیارت امام حسین (علیهالسّلام) و نمازهای خاص
مستحب است و برخی
احکام فقهی مانند
کراهت آمیزش و
تغلیظ مجازات نیز به آن مربوط میشود.
نیمه شعبان: پانزدهم ماه شعبان است.
از آن در بابهای
طهارت،
صلات،
صوم،
مزار،
نکاح و
حدود سخن گفتهاند.
شب نیمه شعبان از شبهای با فضیلت است و روایات بسیاری در فضیلت و احیای آن به دعا و عبادت وارد شده است. در روایتی از امام صادق علیه السّلام، شب نیمه شعبان پس از شب قدر، برترین شب به شمار رفته است. (۱) از جمله رخدادهای مهم و مبارک شب نیمه شعبان، ولادت با سعادت امام زمان (علیهالسّلام) در سحرگاه آن است که به همین مناسبت، خواندن دعای وارد شده مستحب میباشد.
اعمال شب نیمه شعبان: اعمال زیر در شب نیمه شعبان مستحب است: غسل،
احیای آن به نماز، دعا و استغفار
و زیارت امام حسین (علیهالسّلام) که افضل اعمال این شب است و در روایات به زیارت آن حضرت در این شب، بهویژه شب آن، تاکید فراوان شده و موجب آمرزش گناهان دانسته شده است. در روایتی از امام صادق (علیهالسّلام) آمده است: هر کس میخواهد صد و بیست هزار پیامبر الهی با او مصافحه کنند، قبر حسین بن علی (علیهماالسّلام) را در نیمه شعبان زیارت کند؛ زیرا ارواح پیامبران، از جمله پیامبران اولوالعزم علیهم السّلام، برای زیارت آن حضرت از خدای تعالی اذن میگیرند و به آنان اجازه داده میشود.
از دیگر اعمال شب نیمه شعبان، نمازهای خاص وارد شده در این شب است؛ از جمله: خواندن صد رکعت نماز و قرائت حمد و ده بار سوره توحید در هر رکعت؛ خواندن چهار رکعت نماز و قرائت حمد و دویست و پنجاه بار توحید در هر رکعت؛ و خواندن چهار رکعت نماز و قرائت حمد و صد بار توحید در هر رکعت و در پایان، خواندن دعای وارد شده.
خواندن نماز جعفر
(← نماز جعفر طیار) و نیز دعای وارد شده، از جمله دعای کمیل، در شب نیمه شعبان مستحب است.
دیگر احکام: آمیزش در نیمه هر ماه، بهویژه نیمه شعبان، مکروه است.
برخی غسل در روز نیمه شعبان را مستحب دانستهاند؛
لیکن معروف، استحباب غسل در شب نیمه شعبان است، نه روز آن.
استحباب روزه نیمه شعبان نیز در کلمات برخی قدما آمده است.
به تصریح جمعی، کسی که در زمانی شریف، همچون نیمه شعبان و روز جمعه، مرتکب بزهای شود؛ خواه آن بزه موجب حد گردد یا تعزیر، کیفر و مجازات او تشدید میگردد.
(← تغلیظ) (۱) طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد، ج۲، ص۸۳۱.
• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسّلام)، ج۹، ص۲۸۲-۲۸۷.
