• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

هبة‌الله بن مبارک سقطی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





هبة‌الله بن مبارک سقطی (۴۴۵ ـ ۵۰۹ هـ.ق) از علمای حنبلی مذهب بود.
او حافظ قرآن بود و در کنار آن با علومی چون تاریخ، ادب و علوم اجتماعی آشنایی داشت.
وی برای فراگیری حدیث سفرهای بسیاری به شهرهای مختلفی کرد.
از جمله استادان او می‌توان به قاضی ابویعلی، ابوالحسن جابر بن یاسین، بدرالفخری، ابوالحسن بغدادی و شیخ ابوجعفر طوسی اشاره کرد.
شاگردانی چون ابوطاهر سلفی، پسرش ابوالعلاء وجیه، ابومعر ازجی، شیخ عبدالقادر جبلی و دخترش عایشه از او حدیث نقل کرده‌اند.
از آثار او می‌توان به کتاب تاریخی الفوائد و معجم الشیوخ اشاره کرد.
وی در ربیع الاول ۵۰۹ (هجری قمری) در بغداد وفات یافت.



ابوالبرکات هبة‌الله (عبداللّه) بن مبارک بن موسی سقطی از علمای حنبلی مذهب بود.
وی در سال ۴۴۵ (هجری قمری) و بنا به قولی در سال ۴۴۸ (هجری قمری) به دنیا آمد.
او اهل واسط بود؛ ولی در شهر بغداد زندگی می‌کرد.
ایشان حافظ قرآن بود، ضمن این‌که با علوم دیگری چون تاریخ، ادب و علوم اجتماعی آشنایی داشت.
برای کسب علم و دانش تلاش و کوشش بسیاری به خرج داده و رنج‌ها و سختی‌های فراوانی را تحمل نمود.
برای دستیابی به این هدف و شنیدن حدیث از افراد گوناگون، مسافرت‌های بسیاری به شهرهای بصره، کوفه، اصفهان، واسط و جبال نموده و به استادان فراوانی مراجعه کرد.
به همین دلیل شمار بسیاری را به عنوان استاد وی نام برده‌اند؛ ولی همین موضوع سبب شد افرادی چون شجاع ذهلی وی را به دلیل روایت از افرادی چون محمد جوهری که هرگز ندیده بود، ضعیف و غیرموثق و ابوالفضل بن ناصر وی را کذاب، دروغگو و بی‌مقدار بداند.


سقطی از افرادی چون قاضی ابویعلی، محمد بن حسین بن فراء، ابوالحسن جابر بن یاسین حنائی، بدرالفخری، ابوالحسن بغدادی و شیخ ابوجعفر طوسی حدیث شنیده و روایت کرده است.


ابوالبرکات دارای شاگردان و راویانی مانند ابوطاهر سلفی، پسرش ابوالعلاء وجیه، ابومعر ازجی، شیخ عبدالقادر جبلی، دخترش عایشه، اسماعیل بن سمرقندی و ابوطالب کتانی بود.


ابن مبارک دارای آثاری بود که عبارتند از:
• کتاب تاریخی به نام الفوائد که به عنوان ذیلی بر تاریخ خطیب بغدادی است؛
• معجم الشیوخ که در هشتاد مجلد ضخیم گردآوری کرده و صفدی ضمن این‌که اشعاری را به وی نسبت داده، معجم شیوخ وی را بیست و چند مجلد می‌داند.


هبة‌الله در ماه ربیع الاول ۵۰۹ (هجری قمری) در بغداد وفات یافت.
ابوالخطاب کوذانی بر او نماز گزارد و در باب حرب مدفون گردید.



۱. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۱۳، ص۱۴۴.    
۲. ابن رجب الحنبلی، زین‌الدین عبدالرحمن، ذیل طبقات الحنابلة، ج۱، ص۲۶۵.    
۳. ابن دمیاطی، احمد بن ایبک، المستفاد من ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۹۰.    
۴. سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۷، ص۱۵۳.    
۵. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۶، ص۱۹۰.    
۶. ابن دمیاطی، احمد بن ایبک، المستفاد من ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۹۰.    
۷. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ اسلام، ج۳۱، ص۱۱۶.    
۸. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ اسلام، ج۳۱، ص۱۶۶.    
۹. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ اسلام، ج۳۱، ص۲۵۲.    
۱۰. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ اسلام، ج۳۶، ص۵۱۵.    
۱۱. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ اسلام، ج۳۴، ص۱۲۰.    
۱۲. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ اسلام، ج۳۴، ص۲۲۶.    
۱۳. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ اسلام، ج۳۴، ص۱۷۲.    
۱۴. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ اسلام، ج۳۴، ص۱۳۸.    
۱۵. ابن دمیاطی، احمد بن ایبک، المستفاد من ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۹۰.    
۱۶. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۶، ص۱۹۰.    
۱۷. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ اسلام، ج۴۴، ص۳۸۶.    
۱۸. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ اسلام، ج۳۶، ص۵۶۴.    
۱۹. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۲۸۲.    
۲۰. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۱۱۶.    
۲۱. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۷۵.    
۲۲. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۲۷، ص۱۸۵.    
۲۳. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۷، ص۱۴۴.    
۲۴. ذهبی، محمد بن احمد، تذکرة الحفاظ، ج۴، ص۳۹.    
۲۵. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۴، ص۲۹۲.    
۲۶. ذهبی، محمد بن احمد، العبرفی خبر من غیر، ج۱، ص۲۳۸.    
۲۷. ابن شاکر کتبی، محمد، فوات الوفیات، ج، ص۲۸۶.    
۲۸. ابن رجب الحنبلی، زین‌الدین عبدالرحمن، ذیل طبقات الحنابله، ج۱، ص۲۶۵.    
۲۹. امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۵، ص۲۴۵.    
۳۰. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۷۳۵.    
۳۱. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۵۰۴.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «هبة‌الله بن مبارک سقطی»، ج۴، ص۴۴۰.






جعبه ابزار