هجویری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن عثمان هجویری (
۴۶۵ هـ.ق) پس از گذر ایام کودکی به کسب علم و معرفت پرداخت.
او سال‌ها سفر کرد و در محضر عالمان بزرگی چون شیخ
ابوالفضل ختلی و دیگر مشایخ زمان بهره علمی برد.
هجویری در شریعت حنفی و تصوف جنیدی تحصیل کرد و به عنوان یکی از صوفیان بزرگ قرن پنجم هجری شناخته می‌شود. او به هند رفت و با محبت به نشر حقائق پرداخت.
از او دو اثر مهم به نام‌های
ثواب الاخبار و
کشف المحجوب بر جای مانده است.
کشف المحجوب از کتاب‌های اصلی صوفیان محسوب می‌شود.
هجویری در سال ۴۶۵ (هجری قمری) در لاهور درگذشت و در همان‌جا دفن شد.
ابوالحسن علی بن عثمان بن ابی علی هجویری جلابی غزنوی در محله هجویر غزنه به دنیا آمد.
پس از گذر ایام کودکی به کسب علم و معرفت پرداخت سالیان دراز رنج سفر را تحمل کرد و در محضر عالمان و مشایخ بزرگ زانو زد. او سفرهایی به
خراسان،
ماوراءالنهر،
گرگان،
آذربایجان،
سوریه،
عراق و هند انجام داد و در شهرهای گوناگون بسیاری دید.
ابوالحسن هجویری از شاگردان شیخ ابوالفضل محمد بن حسن ختلی (صوفی معروف) و از مریدان او بود.
او بسیاری از مشایخ آن عصر را نیز دیده و از آنان استفاده کرد.
ابوالعباس اشقانی و
ابوالقاسم علی گرگانی از آن جمله‌اند.
هجویری در
شریعت حنفی و در طریقت
تصوف جنیدی بود و یکی از عالمان و صوفیان بزرگ قرن پنجم هجری به شمار می رفت.
ابوالحسن جلابی در سیرت و صورت یک صوفی راستین و در کسوت مروجی امین بود. با روحی سرشار از علاقه و ایمان به هند (پاکستان کنونی) رفت و کاری را که
سلطان محمود غزنوی با حملات مکرر دست نیافت، او با سلاح عشق و محبت و نشر حقایق انجام داد. گروه بسیاری از مردم شبه قاره هند را به صراط مستقیم هدایت کرد و با رواج عرفان و تصوف، روح تازه ای در کالبد آنان دمید و از محبوبیت جاودانه ای برخوردار شد.
ابوالحسن غزنوی دو اثر به نام
ثواب الاخبار و
کشف المحجوب الارباب القلوب بر جای مانه است. دومی از کتاب های اصلی صوفیان است و در آن لطایف بسیاری جمع شده است.
جامی
و عطار در آثار خود از آن استفاده کرده‌اند.
هجویری در سال ۴۶۵ (هجری قمری) در لاهور پاکستان درگذشت
و در همان شهر نیز به خاک سپرده شد.
(دیگر منابع:
لغت نامه دهخدا ۱۰ / ۱۴۲۷۷.)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن عثمان هجویری»، ج۳، ص۲۶۷.
