هَدْی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَدْی: (وَ الْهَدْیَ وَ الْقَلائِدَ) «هَدْی» از مادّه
«هِدایة» به معنای
قربانی‌های بی‌نشان در مراسم
حج و
عمره است.
(جَعَلَ اللّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْيَ وَالْقَلاَئِدَ ذَلِكَ لِتَعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَأَنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ) (
خداوند،
کعبه-
بیت الحرام- را وسيله‌اى براى استوارى و سامان بخشيدن به كار مردم قرار داده؛ و همچنين
ماه حرام، و قربانيهاى بى‌نشان، و قربانيهاى نشاندار را؛ اين گونه احكام بخاطر آن است كه بدانيد خداوند، آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، مى‌داند؛ و بدانيد خدا بر هر چيزى داناست.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: خداى تعالى كعبه را احترام كرده و آن را بيت الحرام قرار داده، و به همين منظور بعضى از ماهها را هم حرام كرده و بوسيله حكم به وجوب حج در آن ماهها، بين ماههاى حرام و بيت الحرام ارتباط برقرار كرد.
البته در اين بين امورى را هم كه مناسب با حرمت است مانند هدى و
قلائد جعل فرمود، و غرض از همه اينها اين بود كه كعبه را پايه
حیات اجتماعى سعيدى براى مردم قرار دهد، و آن را
قبله‌گاه مردم كند، تا در نماز، دل و روى خود را متوجه آن كنند و اموات خود و
ذبیحه‌های خود را بسوى آن توجه دهند، و در هر حال احترامش نمايند و در نتيجه جمعيت واحده‌اى را تشكيل داده و جمعشان جمع و
دینشان زنده و پايدار گردد، از اقطار مختلف
گیتی و نقاط دور در آنجا گرد هم آيند و همه قسم طريق
عبادت را پيموده و منافعى را كه خصوص اين قسم عبادت براى آنان دارد به چشم خود ديده استيفا كنند، و نيز اهل عالم بشنيدن اسم آن و به گفتگوى از آن و رفته رفته نزديك شدن و ديدن آن و توجه بسوى آن
هدایت شوند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «هَدْی»، ص۶۲۵.
