هَیتَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَیتَ:
(هَيْتَ لَكَ قَالَ) هَیتَ:
اسم فعل به معنى «اقبل» يعنى «بيا، پيش آى» مى‌باشد.
به موردی از کاربرد تابعین در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ رَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِهَا عَن نَّفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الأَبْوَابَ وَ قَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوَايَ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ) (و آن زن كه يوسف در خانه او بود، از او تمنّاى كامجويى كرد؛ درها را بست و گفت: «بيا به سوى آنچه براى تو مهيّاست!»
یوسف گفت: «پناه مى برم به
خدا! او (عزيز مصر) صاحب نعمت من است؛ مقام مرا گرامى داشته؛ آيا ممكن است به او
ظلم و
خیانت كنم؟! به يقين ستمكاران رستگار نمى‌شوند.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اسم فعل و به معناى بيا است.
اين واژه فقط يکبار در قرآن به كار رفته، آنجا كه همسر عزيز مصر (زليخا) تمام درها را محكم بست و به يوسف گفت:
«بيا كه من در اختيار توام»
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «هَیتَ»، ج۴، ص۶۱۳.
