کاپیتالیسم (فقه سیاسی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کاپیتالیسم نظام اقتصادی مبتنی بر
مالکیت خصوصی وسایل تولید و
آزادی فعالیت اقتصادی است.
محوریت انگیزه سود و
رقابت در این سیستم، به تمرکز
ثروت و قدرت در دست
اقلیت، بهرهکشی از کارگران، شکاف عمیق طبقاتی و در نهایت
استعمار کشورهای ضعیف میانجامد.
کاپیتالیسم:
سرمایهداری؛ سیستم سرمایهداری که وسایل عمده تولید در تصرف سرمایهداران است و کارخانهها و مؤسسات اقتصادی را به میل خود اداره میکنند.
رژیمهای مبتنی بر
مکتب اقتصادی که به رژیم سرمایهداری هم معروفند.
این رژیمها که از سدۀ شانزدهم میلادی به دنبال
اکتشافات و توسعه
تجارت بینالمللی به وجود آمده امروز در عصر
حاکمیت صنعت و
فناوری مدرن، به اوج
اقتدار خود رسیده است.
در نظام کاپیتالیسم، وسایل عمدۀ تولید، به وسیله سرمایههای شخصی فراهم میآید و به
مالکیت و
انحصار صاحبان سرمایه میانجامد و رقابت کالای صاحبان سرمایه و تمایلات نامحدود آنها بر افزودن سرمایه و قدرت بر پایه
ربا و
احتکار، آنها را به استثمار هرچه بیشتر از همۀ نیروها و تحت کنترل درآوردن امکانات، به نفع خود میکشاند.
در نظام کاپیتالیسم، افراد از آزادی کامل برخوردارند و تمامی راههای درآمد و بهرهبرداری برای آنان ارزشمند است و از هر راهی که بخواهند میتوانند تولید کنند و یا به
مصرف برسانند و این نوع آزادی اقتصادی بر همۀ شرایط زندگی و از آن جمله
مسائل سیاسی و نوع حکومت، حاکم میشود و به تفکرهای مادی و بیاعتباری ارزشهای اخلاقی، رومی آورد و به جای
حکومت اکثریت، حکومت اقلیت سرمایهدار به اقتدار میرسد و
جامعه به طبقات مختلف و گروههای
مرفه و
محروم با فاصلههای زیاد تقسیم میشود و برای پیدا کردن بازارهای جدید به منظور فروش تولیدات، دست به
تهاجم و
غارت ملتهای کوچک میزند و به دنبال آن، فاجعۀ استعمار در شکلهای مختلف چهرۀ کریه خود را در کشورهای ضعیف نمایان میکند.
• عمید زنجانی، عباسعلی، فقه سیاسی، ج۲، ص۴۱۶.
