یحیی بن علی بزار حلوانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یحیی بن علی بزار (م
۴۵۰–
۵۲۰ هـ.ق) فقیه و متکلم
شافعی مذهب بود.
وی نزد
ابواسحاق شیرازی و دیگران علوم
فقه و
اصول را آموخت.
او در فقه شافعی، فن مناظره و علوم اختلاف مذاهب تبحر داشت.
ایشان مدتی نیز ریاست نگهبانان
بغداد و سپس تدریس در نظامیه بغداد را برعهده گرفت.
خلیفه مسترشد او را برای اهدای خلعت به خاقان
ماوراءالنهر فرستاد.
وی به شغل روغنفروشی اشتغال داشت و به همین دلیل به
بزار شهرت یافت.
از آثار او کتاب
التلویح در فقه شافعی است.
ایشان در
رمضان سال ۵۲۰ (هجری قمری) در
سمرقند درگذشت.
ابوسعد یحیی بن علی بن حسن بزار حلوانی مشهور به
ابن حلوانی در
ذی الحجه سال ۴۵۰ (هجری قمری)
یا
۴۵۱ (هجری قمری)
در حلوان به دنیا آمد.
برخی او را فردی تنگخلق
و متکبر معرفی کردهاند.
علت اینکه به
بزار شهرت یافته، نشان میدهد به شغل روغن فروشی اشتغال داشته است.
ابوسعد پس از گذراندن دوران کودکی به تحصیل روی آورد و علوم مذاهب، اختلافات آنها و اصول را نزد شیخ ابواسحاق شیرازی خواند.
از شاگردان بزرگ شیخ ابواسحاق،
متبحر در فقه شافعی
و فن مناظره گردید.
ایشان علاوه بر شیخ ابواسحاق، از استادانی چون ابوجعفر محمد بن احمد بن مسلمه،
ابوالحسین بن نقور،
ابوالخطاب بن بطر
بهرهبرد.
یحیی بن علی شاگردانی داشت که
ابوسعد سمعانی از شاگردان او بود.
حلوانی مدتی در بغداد ریاست نگهبانان را به عهده داشت،
سپس آن را رها کرده
و تدریس در نظامیه بغداد را عهدهدار شد.
پس از آن خلیفه مسترشدخلافت (
۵۱۲ ـ
۵۲۹ه.ق)
او را به ماوراءالنهر
نزد خاقان محمد بن سلیمان
والی آنجا فرستاد تا از جانب خلیفه به او خلعت ببخشد.
ابن حلوانی کتاب
التلویح در فروع فقه شافعی از آثار اوست.
بزار درنهایت، در ماه رمضان
سال ۵۲۰ (هجری قمری)
در سمرقند درگذشت.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «یحیی بن علی بزار»، ج۴، ص۹۳۲.