یحیی بن محمد انصاری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یحیی بن محمد انصاری (م
۴۶۷–
۵۵۷ هـ.ق) شاعر، ادیب و فقیه
مالکی اهل
غرناطه بود.
وی از شاعران برجسته در دوران مرابطین و مداح امیران آن دوره بود.
آثارش شامل
الأنوار الجلیة فی أخبار الدولة المرابطیة،
تقصی الأنباء و سیاسة الرؤسا،
ابراز اللطائف و
الدوریات فی قول المدیون لرب الدین است.
او در ساخت
موشّحات نیز مهارت داشت.
ایشان در سال ۵۵۷ (هجری قمری) درگذشت.
ابوبکر یحیی بن محمد بن یوسف انصاری غرناطی اندلسی معروف به
ابن صیرفی ادیب،
شاعر،
لغوی،
نحوی،
مورخ
و فقیه
مالکی،
از اهل غرناطه بود.
او در سال ۴۶۷ (هجری قمری) یا همین حدود متولد شد.
ایشان از اعیان شعرا
در دولت مرابطین که در قسمتهایی از
آفریقا و
اندلس حکومت داشتند (
۴۷۹–
۵۴۳ هـ.ق) و از مداحان امرای آنها بود.
وی شعر را بسیار نیکو میسرود.
در اواخر عمرش در أریوله از نواحی مرسیه اندلس ساکن شد.
یحیی بن محمد از ابوبکر بن عربی بهره علمی برد و ابوبکر از استادان او بود.
محمد بن یوسف کتابهایی تالیف کرده که عبارتند از:
• موشّحاتی ( موشّح نوعی از شعر که از اختراع شعرای اندلس است و شاعر در آن مقیّد به قافیه واحد نیست ) داشت.
بعضی از اشعار او را نیز
ابن خطیب در
الاحاطه فی اخبار غرناطه نقل کرده است.
• تاریخ فی [
الدولة] اللمتونیه یا الانوار الجلیه فی اخبار الدولة المرابطیه؛
• تقصی الأنباء و سیاسة الرؤسا؛
• ابراز اللطائف؛
• الدوریات فی قول المدیون لرب الدین.
انصاری در أریوله از نواحی مرسیه اندلس
در سال ۵۵۷ (هجری قمری)
در نود سالگی
وفات کرد.
برخی وفات او را حدود سال
۵۷۰ (هجری قمری) گفتهاند.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «یحیی بن محمد انصاری»، ج۴، ص۹۳۱.