• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

یونس بن عبدالله قرطبی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





یونس بن عبدالله قرطبی (۳۳۸ ـ ۴۲۹ هـ.ق) مشهور به ابن صفار فقه را نزد ابوبکر ابن زرب آموخت.
او از استادانی مانند ابوبکر محمد بن معاویه قریشی و احمد بن ثابت تغلبی بهره علمی برد.
مکی بن ابی‌طالب و ابوعبداللّه بن عابد از جمله شاگردان او بودند.
ایشان از حسن بن رشیق و ابوالحسن دارقطنی اجازه روایت داشت.
الموعب فی تفسیر الموطأ، مسائل ابن زرب و التسبیب و التقریب در زمره آثار او هستند.
وی در سال ۴۲۹ (هجری قمری) درگذشت.



ابوالولید یونس بن عبداللّه بن محمد بن مغیث قرطبی مشهور به ابن صفار در سال ۳۳۸ (هجری قمری) متولد شد.


یونس فقه را نزد ابوبکر ابن زرب آموخت.
او همچنین از استادانی مانند ابوبکر محمد بن معاویه قریشی، احمد بن ثابت تغلبی و ابوبکر محمد بن احمد بن خالد بهره برد.
وی مالکی مذهب در مصر از حسن بن رشیق و در عراق از ابوالحسن دارقطنی اجازه روایت داشت.


قرطبی دارای شاگردانی بود که می‌توان به مکی بن ابی طالب، ابوعبداللّه بن عابد و ابوالولید باجی اشاره کرد.


ابوالولید در ابتدا قضاوت بطلیوس و نواحی آن را برعهده داشت و سپس احکام قضا، نماز و خطبه مسجد جامع قرطبه را همراه با وزارت قبول کرد.
او پس از چندی از همه آنها صرف نظر کرده و ملازم خانه اش گردید تا این‌که در سال ۴۱۹ (هجری قمری) المعتمد قضاوت، نماز و خطبه شهر قرطبه را به او سپرد.



ابن صفار دارای آثاری است که عبارتند از:
• الموعب فی تفسیر الموطأ؛ • مسائل ابن زرب؛ • التسبیب و التقریب؛ • الابتهاج لمحبة الله عزّوجل؛ • المنقطعین الی الله عزّوجلّ؛ • التهجد؛ • فضائل الانصار؛ • التسلی عن حب المدینه؛ • تکلمة کتاب العباد؛ • الموجز الکافی؛ • دعاء الصالحین؛ • أنس الوحید؛ • طب القلوب الشافی من ألم الذنوب؛ • المراقب و المحاضر؛ • المعمرین؛ • الحکایات؛ • فضائل السیر فی الزهد؛ • المستصرخین با تعالی؛ • المستبصرین.


یونس بن عبدالله در سال ۴۲۹ (هجری قمری) درگذشت.

۱. ابن بشکوال، ابوالقاسم، الصله، ص۶۴۶.    
۲. قاضی یحصبی، عیاض بن موسی، ترتیب المدارک، ج۸، ص۱۵.    
۳. ابن فرحون، ابراهیم بن علی، الدیباج المذهّب، ج۲، ص۳۷۴.    
۴. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۳، ص۲۲۱.    
۵. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ اسلام، ج۲۹، ص۲۷۰.    
۶. ذهبی، محمد بن احمد، دول الاسلام، ص۲۲۴.
۷. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۴۴۴.    
۸. ذهبی، محمد بن احمد، تذکرة الحفاظ، ج۳، ص۱۹۹.    
۹. ذهبی، محمد بن احمد، الاعلام بوفیات الاعلام، ج۱، ص۲۸۸.
۱۰. حمیدی، محمد بن فتوح، جذوة المقتبس، ج۱، ص۳۸۴.    
۱۱. ابن عمیره، احمد بن یحیی، بغیة الملتمس، ص۵۱۲.    
۱۲. یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآة الجنان، ج۳، ص۴۰.    
۱۳. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۴۷.    
۱۴. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۵۷۲.    
۱۵. بغدادی، اسماعیل بن محمد، ایضاح المکنون، ج۱، ص۲۸۵.    
۱۶. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۷-۷.    
۱۷. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۴۹۵.    
۱۸. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۲۶۲.    
۱۹. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۱۳، ص۳۴۸.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «یونس بن عبدالله قرطبی»، ج۳، ص۴۱۴..






جعبه ابزار