أَمْشاج (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَمْشاج: (مِنْ نُّطْفَةٍ اَمْشاجٍ) «اَمْشاج» جمع
«مشج» (بر وزن نسج یا بر وزن سبب) یا جمع
«مشیج» (بر وزن مریض) به معنای شی‌ء مخلوط است.
(إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا) (ما
انسان را از نطفه به هم آميخته‌اى آفريديم، و او را مى‌آزماييم؛ بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه نطفه در اصل به معناى آبى اندك بوده، و سپس استعمالش در آب ذكوريت حيوانات كه منشا توليد مثل است بر معناى اصلى غلبه يافته، و كلمه أمشاج جمع كلمه مشيج و يا مشج -به دو فتحه- و يا مشج -به فتحه اول و كسره دوم- است، و اين سه كلمه به معناى مخلوط و ممتزج است، و اگر نطفه را به اين صفت معرفى كرده، به اعتبار اجزاى مختلف آن و يا به اعتبار مخلوط شدن آب نر با آب ماده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَمْشاج»، ص۷۲.
