إِصغاء (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

اِصغاء: (فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا)
«صغت» از مادّه‌ «صغو» (بر وزن عفو) به معنای متمایل شدن به چیزی است و منظور از «صغت قلوبکما» در آیه مورد بحث، انحراف دل‌های آنها از حق به سوی باطل است. واژه‌ «اصغاء»، به معنای گوش فرا دادن به سخن دیگری آمده است.

---

(إِن تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا وَإِن تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ) (اگر شما دو همسر پیامبر از کار خود توبه کنید به نفع شماست، زیرا دلهایتان از حق منحرف گشته؛ و اگر بر ضدّ او دست به دست هم دهید، کاری از پیش نخواهید برد زیرا خداوند یاور اوست و همچنین جبرئیل و مؤمنان صالح، و فرشتگان بعد از آنان پشتیبان اویند).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه «صغت» فعل ماضی از ماده صغو است، و صغو به معنای میل است، که البته در اینجا منظور میل به باطل و خروج از حالت استقامت است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

---