ابوالحسن ثابت حلبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالحسن ثابت حلبی (
۴۶۰ ه.ق)
ادیب،
نحوی،
قاری و از
فقهای بزرگ
امامیه در
حلب بود.
او از شاگردان نامدار
ابوالصلاح تقی بن نجم حلبی بوده که بعد از وی جانشین او شد.
وی مسئولیت
کتابخانه بزرگ حلب را پذیرفت.
او کتابی درباره نقد
اسماعیلیه نوشت که بدان علت به امر
خلیفه فاطمی مصر در حدود سال ۴۶۰ (هجری قمری) به دار آویخته شد.
کتابخانه زیر نظر او در حلب نیز که حاوی ده هزار مجلد کتاب بود، به آتش کشیده شد.
ابوالحسن ثابت بن اسلم بن عبداللّه لوهاب حلبی ۴۶۰ (هجری قمری) ادیب، نحوی، قاری و از فقهای بزرگ امامیه در حلب بود.
برخی منابع، نام پدرش را احمد گفته اند.
که ظاهراً تصحیفی از اسلم است.
ابوالحسن همچنین مسئولیت اداره کتابخانه بزرگ حلب را پذیرفت.
کتابخانه زیر نظر او که حاوی ده هزار مجلد کتاب (وقف شده به دست
سیف الدوله حمدانی ـ حکومت (
۳۳۳ ـ
۳۵۶ ه.ق) و برخی دیگر) بود، توسط
اسماعیلیان به آتش کشیده شد.
او از شاگردان نامدار ابوالصلاح تقی بن نجم حلبی ۴۴۷ (هجری قمری) بوده است، که بعد از وی جانشین او و مصدر مراجعه مردم این شهر گشته و
کرسی تدریس او را در اختیار گرفت.
آثار وی عبارتند از؛
• ابتداء دعوة العبدیین و کشف غوارهم؛ که درباره ابتدای دعوت اسماعیلیه و نقد
آراء و
عقاید و بیان
انحرافات ایشان به رشته تحریر درآورد.
آقابزرگ از این کتاب با این عنوان یاد کرده است.
• تعلیل قرائت عاصم؛ اثر دیگر اوست و بیان این موضوع که این
قرائت همان قرائت
قریش از
قرآن است.
ثابت بن اسلم به علت تالیف کتاب در نقد اسماعیلیه به دست داعیان اسماعیلی دستگیر شده و به
المستنصر خلیفه فاطمی مصر (حکومت: ۴۲۷ ـ ۴۸۷(هجری قمری)) تحویل داده شد و به امر وی در حدود سال ۴۶۰ (هجری قمری) به دار آویخته شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوالحسن ثابت حلبی»، ج۳، ص۱۰۷.