• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوعبیس حارثة بن بدر غدانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابوعبیس حارثة بن بدر غُدانی بصری تمیمی یربوعی (پس از هجرت ـ ۶۴ هـ)، از امرا و سرداران عصر اموی و از اشراف و شجاعان و شعرای بنی تمیم و فردی خطیب، فصیح و آگاه به انساب، تاریخ و نظم شعر بود.


ابوعبیس حارثة بن بدر بن حصین بن قطن بن مالک بن غدانة بن یربوع غدانی بصری تمیمی یربوعی، اهل بصره بود.
[۱] زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۲، ص۱۵۸.    
[۲] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۳۹۰.    
بعد از هجرت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) چشم به جهان گشود.
[۳] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.

برخی گویند که او معاصر احنف بن قیس بود و حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را در کودکی درک کرد
[۴] ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۸، ص۴۹۰.    
و اسلام آورد.
[۵] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۷۴۶۳.
برخی نیز او را تابعی دانسته‌اند.
[۶] زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۲، ص۱۵۸.    

وی از امرا و سرداران عصر اموی
[۷] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۷۴۶۳.
و از اشراف و شجاعان و شعرای بنی تمیم به شمار می‌رفت
[۸] ابن‌عبدربه، احمد بن محمد، العقد الفرید، ج۸، ص۵۴.    
و در جنگ جمل بر ضد امام علی (علیه‌السّلام) وارد جنگ شد. با انس بن زنیم کنانی معرکه هجایی داشت
[۹] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
و با عمر، امام علی (علیه‌السّلام) و زیاد حکایاتی دارد.
[۱۰] ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۲، ص۱۳۸.    

او مردی خطیب و فصیح
[۱۱] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۷۴۶۲.
و آگاه به انساب، تاریخ و نظم شعر بود،
[۱۲] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
ولی قدرت تصرف در اشعار را نداشت و از بزرگان شعرا محسوب نمی‌شد.
[۱۳] ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۸، ص۴۹۰.    

از لحاظ اخلاقی فردی فاسد
[۱۴] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۳۹۰.    
و شراب‌خوار بود.
[۱۵] ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۸، ص۴۹۰.    


ابوعبیس سرانجام در سال ۶۴ یا ۶۶ هـ
[۱۶] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
در یکی از جنگ‌ها بر اثر غرق شدن در نهر تیری درگذشت.
[۱۷] ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۲، ص۱۳۸.    


دیوان شعر اثر ابوعبیس است.
[۱۸] محدث اربلی، علی بن عيسى، کشف الغمه، ج۱، ص۷۸۳.
[۱۹] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۷۸۳.    


برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۲۰] بغدادی، عبدالقادر، خزانة الادب، ج۶، ص۴۷۴.    
[۲۱] ابن‌اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۴۲۳.    
[۲۲] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۵، ص۶۱۴.    


۱. ↑ زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۲، ص۱۵۸.    
۲. ↑ ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۳۹۰.    
۳. ↑ سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
۴. ↑ ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۸، ص۴۹۰.    
۵. ↑ دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۷۴۶۳.
۶. ↑ زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۲، ص۱۵۸.    
۷. ↑ دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۷۴۶۳.
۸. ↑ ابن‌عبدربه، احمد بن محمد، العقد الفرید، ج۸، ص۵۴.    
۹. ↑ سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
۱۰. ↑ ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۲، ص۱۳۸.    
۱۱. ↑ دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۷۴۶۲.
۱۲. ↑ سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
۱۳. ↑ ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۸، ص۴۹۰.    
۱۴. ↑ ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۳۹۰.    
۱۵. ↑ ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۸، ص۴۹۰.    
۱۶. ↑ سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
۱۷. ↑ ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۲، ص۱۳۸.    
۱۸. ↑ محدث اربلی، علی بن عيسى، کشف الغمه، ج۱، ص۷۸۳.
۱۹. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۷۸۳.    
۲۰. ↑ بغدادی، عبدالقادر، خزانة الادب، ج۶، ص۴۷۴.    
۲۱. ↑ ابن‌اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۴۲۳.    
۲۲. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۵، ص۶۱۴.    


پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۳۹، برگرفته از مقاله «ابوعبیس حارثة بن بدر غدانی».



جعبه ابزار