احسان به برده (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خداوند درباره
بردگان امر به
احسان نموده است.
واعبدوا الله... وبالولدین احسـنا... و ما ملکت‌ایمـنکم...
«و
خدا را بپرستید! و هیچ چیز را
شریک او قرار ندهید! و به
پدر و
مادر، نیکی کنید؛ و هـمچنین به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان، و همسایه نزدیک، و همسایه دور، و دوست و هـمـنـشـین و واماندگان در
سفر و بردگانی که مالک آنها هستید، زیرا خداوند، کسی را که متکبر و فخرفروش است، (و از ادای حقوق دیگران سرباز می‌زند،) دوست نمی‌دارد».
آیه فوق یک سلسله از حقوق اسلامی را اعم از
حق خدا و حقوق بندگان و
آداب معاشرت با مردم را بیان داشته است.
این جمله
دعوت به
توحید می‌کند، اما
توحید عملی و آن این است که شخص موحد اعمال نیک خود را که از آن جمله احسان مورد بحث است صرفا به خاطر
رضای خدای تعالی انجام دهد، و در برابر انجام آن
ثواب آخرت را بخواهد، نه این که
هوای نفس را پیروی نموده، آن را شریک خدای تعالی در پیروی خود بداند.
دلیل بر این معنا که منظور توحید عملی می‌باشد این است که دنبال جمله: (و اعبدوا الله) فرموده: (و لا تشرکوا به شیئا...)، و بعدا همین معنا را تعلیل کرده: به این که (ان الله لایحب من کان مختالا فخورا) که در
روایات فرموده‌اند مختال فخور،
بخیل و کسی است که مال خود را به عنوان ریاکاری در انظار مردم
انفاق می‌کند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «احسان به برده».
