استعمال افهامی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
استعمال افهامی استعمال لفظ به
قصد خبر دادن از امر موجود می باشد.
استعمال افهامی، مقابل
استعمال ایجادی است و به معنای
استعمال لفظ به صورت اعلام و خبر دادن از معنای امری که در
ذهن یا در خارج (
نفس الامر ) موجود است به قصد فهماندن آن به
مخاطب می‌باشد؛ یعنی
متکلم با این استعمال قصد دارد معنا و مفهومی را که قبلا موجود بوده به مخاطب بفهماند تا وی آن را
تصور یا
تصدیق نماید، مانند این که شخصی پس از
حفظ قرآن کریم ، به دوستش که از این موضوع اطلاعی ندارد بگوید: من
قرآن را حفظ کردم.
بنابراین، استعمال افهامی، به تصوری و تصدیقی تقسیم می‌شود.
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «استعمال افهامی».
