اسوه های صبر (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پیامبران اولوالعزم، در برابر انکار
کفار صبر می‌کردند، و از اینکه به
معاد ایمان نمى‌آوردند، تحمل کرده؛ چراکه منکران به زودى به عذاب‌هاى
روز قیامت گرفتار می‌شوند.
پیامبران اولوا العزم، در صبر و
شکیبایی اسوه بودند.
«فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُوْلُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِل لَّهُمْ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ مَا يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِّن نَّهَارٍ بَلَاغٌ فَهَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ؛ پس
صبر کن آن‌گونه که پيامبران «اُولو العزم» صبر کردند، و براى (عذاب) آنان شتاب مکن! هنگامى که وعده‌هايى را که به آنها داده مى‌شود ببينند،
احساس مى‌کنند که گويى فقط ساعتى از يک روز (در
دنیا) توقف داشتند؛ اين ابلاغى است براى همگان؛ آيا جز قوم فاسق هلاک مى‌شوند»؟!
این
آیه تفریع و نتیجه‌گیرى از حقانیت
معاد است که هم
حجت عقلى بر آن دلالت دارد، و هم
خدای سبحان از آن خبر داده، و
شک و
تردید را از آن نفى کرده است؛ و معنایش این است که تو در برابر انکار این کفار صبر کن، و از اینکه به معاد ایمان نمى‌آورند حوصله به خرج ده، همان‌طور که رسولان اولواالعزم چنین کردند و در طلب عذاب براى آنان عجله مکن که به زودى آن روز را با عذاب‌هایى که دارد، دیدار خواهند کرد، چون روز قیامت خیلى دور نیست، هرچند که اینان آن را دور مى‌پندارند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اسوه‌های صبر».
