مرحوم مجلسی در شهر اصفهان دیده به جهان گشود. وی دارای چنان شهرتی در علوم مختلف اسلامی است که محتاج هیچ بیان و توضیحی نمی‌باشد. علامه مجلسی از جمله بزرگانی است که از جامعیت خاصی برخوردار بود. او در علوم مختلف مانند تفسیر، حدیث، فقه، اصول، تاریخ، رجال و درایه سرآمد بوده که نگاهی اجمالی به مجموعه عظیم بحارالانوار این نکته را به خوبی آشکار می‌سازد. تبحّر در این علوم، در کنار آشنایی با علوم عقلی همچون: فلسفه، ریاضیات، ادبیات، لغت، جغرافیا، طب و علوم غریبه از او شخصیتی ممتاز و بی نظیر ساخت. به طوری که برخی علامه مجلسی را در طول تاریخ اسلامی از حیث جامعیت بی‌نظیر دانسته‌اند. شاگرد گرانقدر او، سیدنعمت‌الله جزائری، در مورد استاد خود گفته است: «علامه هیچ گاه از یاد خدا غافل نبود و تمام اعمالش را با قصد قربت انجام می‌داد». گفته‌اند که علامه روشی معتدل بین اخباری و اصولی داشت. او در عین اینکه محدث بزرگی بود، ولی به علوم عقلی هم توجه خاصی داشته است. علامه مجلسی در سال ۱۰۹۸ از سوی شاه سلیمان صفوی به سمت شیخ الاسلاماصفهان منسوب گردید. شیخ الاسلام، بالاترین و مهم‌ترین منصب دینی و اجرایی در آن عصر بود.
علامه مجلسی در این رساله با استناد به آیاتقرآن کریم و روایاتمعصومان (علیهم‌السّلام) درصدد نشان دادن راههای نجات و رستگاری انسان برآمده است. اصل این کتاب، به عربی است و تاریخ نگارش آن در سال ۱۰۸۷ ق، پس از نگارش بحارالانوار، بوده و متشکل از دو بخش است: در بخش اول، مبحث اصول عقاید شیعه مورد بررسی قرار گرفته و در بخش دوم، درباره وظایف عبادی مؤمنان بحث شده است.
