ایمان و علم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ایمان و علم مراد، مسئله‌ای است درباره چگونگی رابطه
علم و
ایمان و اینکه آیا با یکدیگر همساز و هماهنگ‌اند یا ناسازگارند.
از تعالیم
عهد عتیق این است که علم و ایمان با یکدیگر سازگاری ندارند.
شجره ممنوعه بنابر آنچه در تورات آمده است، همان
دانش و معرفت است و
آدم و
حوا با نافرمانی
خداوند بدان دست یافتند.
تاریخ تمدن ۲۵۰۰ ساله اروپا را نیز بدین روی به دو عصر ایمان و علم تقسیم کرده‌اند و این دو را رویاروی یکدیگر گذاشته‌اند. اما بنابر آموزه‌های قرآنی، خداوند، خود به آدم علیه‌السّلام دانش آموخت و آن گاه فرشتگان را فرمان داد تا بر او
سجده کنند.
بزرگان
دین اسلام نیز مراد از شجره ممنوعه را
حرص و
طمع دانسته‌اند نه علم و دانش.
مراد از مسئله علم و ایمان این است که علم، ایمان
انسان را نفی می‌کند یا آن را پشتیبانی می‌کند و آیا ایمان آدمی را به سویی می‌برد و علم به سویی دیگر و سرانجام آنکه آیا علم و ایمان مکمل یکدیگرند یا علیه یکدیگر. در نظرگاه اسلامی، علم روشنایی می‌بخشد و توانایی می‌آفریند و ایمان،
عشق می‌آورد و
امید می‌دهد. علم ابزار می‌سازد و ایمان، مقصد می‌آفریند. علم سرعت می‌دهد و ایمان جهت را می‌نماید و...
میان علم و ایمان، تضادی نیست و بلکه مکمل و همراه و یار یکدیگرند. علم و ایمان- هر دو- از نیازهای بنیادی انسان‌اند و هیچ یک بر جای دیگری نمی‌تواند نشست. در
تاریخ انسان، جدایی علم و ایمان زیان‌های هنگفتی به بار آورده است. ایمان در پرتو علم، قدر می‌یابد و از
خرافه و خیالپردازی و
گزافه و
تحجر و تصلب در
امان می‌ماند. علم نیز بدون ایمان تیغ دست زنگی مست می‌شود و ابزار هوا و
هوس و بزهکاری و تبه کاری.
بدین سان، علم و ایمان در آیین اسلام جدایی ناپذیرند و هماهنگ و همساز با یکدیگر.
فرهنگ شیعه، ج۱، ص۱۴۸، برگرفته از مقاله«ایمان و علم».
