بغض یهود (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یهودیان همواره با یکدیگر در دشمنی و نفرت بسر می‌برند و این سزای اعمال آنان است که پیمان‌های خود با خدا را فراموش کرده و نقض می‌کنند.
«وقالت الیهود... والقینا بینهم العدوة والبغضآء الی یوم القیـمة...» «و یهود گفتند... و تا روز قیامت میانشان دشمنی و کینه افکندیم...» .
در اینکه منظور از این" عداوت و بغضاء" چیست در میان
مفسران گفتگو است، ولی اگر ما از وضع استثنایی و ناپایدار کنونی
یهود صرفنظر کنیم و تاریخچه زندگی پراکنده و توام با دربدری آنها را در نظر بگیریم خواهیم دید که یک عامل مهم برای این وضع خاص تاریخی عدم وجود اتحاد و صمیمیت در میان آنها در سطح جهانی بوده است، زیرا اگر
اتحاد و صمیمیتی در میان آنها وجود می‌داشت در طول تاریخ این همه شاهد پراکندگی و بدبختی و دربدری نبودند.
«وقالت الیهود... ولیزیدن کثیرا منهم مآ انزل الیک من ربک طغیـنا وکفرا والقینا بینهم العدوة والبغضآء الی یوم القیـمة...» «و یهود گفتند... بر طغیان و کفر بسیاری از ایشان خواهد افزود و تا روز قیامت میانشان دشمنی و کینه افکندیم...» .
" و القینا بینهم العداوة و البغضاء الی یوم القیامة".
ظاهر اینکه این جمله در سیاق جملاتی قرار گرفته که درباره یهود است، این است که ضمیر" هم" در" بینهم" به یهود برگردد و لو اینکه افتتاح این سیاق به
اهل کتاب شده و اهل کتاب تنها یهود نیستند، بنابراین، مقصود از" عداوت" و" بغضاء"، تشتت
عقاید و اختلاف
مذاهب خواهد بود که خدای تعالی هم در مواضعی از کلام خود به آن اشاره کرده است.
خداوند، ایجادکننده کینه در بین یهود و نصارا به علت نقض پیمان و فراموشی تذکارهای الهی:
«ولقد اخذ الله میثـق بنی اسرءیل وبعثنا منهم اثنی عشر نقیبا...... فاغرینا بینهم العداوة والبغضآء الی یوم القیـمة وسوف ینبئهم الله بما کانوا یصنعون.» «در حقیقت خدا از فرزندان اسرائیل پیمان گرفت و از آنان دوازده سرکرده برانگیختیم...... و ما (هم) تا روز قیامت میانشان دشمنی و کینه افکندیم و به زودی خدا آنان را از آنچه می‌کرده‌اند (و می‌ساخته‌اند) خبر می‌دهد.»
آنها نیز با خدا پیمان بسته بودند که از حقیقت
توحید منحرف نشوند و دستورات الهی را بدست فراموشی نسپارند و نشانه‌های آخرین
پیامبر را کتمان نکنند، ولی آنها نیز به همان سرنوشت یهود گرفتار شدند، با این تفاوت که
قرآن در مورد یهود می‌گوید: تنها عده کمی از آنان پاک و حق شناس بودند ولی در باره نصاری می‌گوید: جمعی از آنان منحرف شدند، از این تعبیر روشن می‌شود که منحرفان یهود بیشتر از منحرفان نصاری بوده‌اند. سپس قرآن نتیجه اعمال مسیحیان را چنین شرح می‌دهد که به جرم اعمالشان تا دامنه قیامت در میان آنها عداوت و دشمنی افکندیم.
(فاغرینا بینهم العداوة و البغضاء الی یوم القیامة).
و مجازات دیگر آنها که در آخرین جمله آیه به آن اشاره شده این است که" در آینده خداوند نتائج اعمال آنها را به آنها خبر خواهد داد و عملا با چشم خود خواهند دید".
(و سوف ینبئهم الله بما کانوا یصنعون).
کفر و طغیان برخی از یهود و نصارا زمینه بغض و کینه توزی آنان با یکدیگر:
«وقالت الیهود یدالله مغلولة غلت ایدیهم ولعنوا بما قالوا بل یداه مبسوطتان ینفق کیف یشآء ولیزیدن کثیرا منهم مآ انزل الیک من ربک طغیـنا وکفرا والقینا بینهم العدوة والبغضآء الی یوم القیـمة...» «و یهود گفتند دست خدا بسته است دست‌های خودشان بسته باد و به (سزای) آنچه گفتند از رحمت خدا دور شوند بلکه هر دو دست او گشاده است هر گونه بخواهد می‌بخشد و قطعا آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو فرود آمده بر طغیان و کفر بسیاری از ایشان خواهد افزود و تا روز قیامت میانشان دشمنی و کینه افکندیم...» . (بر اساس یک احتمال، مقصود از ضمیر «بینهم» یهود و نصاراست.)
شکستن پیمان الهی و فراموشی تذکارهای خداوند، زمینه کینه میان یهود و نصارا:
«ومن الذین قالوا انا نصـری اخذنا میثـقهم فنسوا حظا مما ذکروا به فاغرینا بینهم العداوة والبغضآء الی یوم القیـمة وسوف ینبئهم الله بما کانوا یصنعون.» «و از کسانی که گفتند ما نصرانی هستیم از ایشان (نیز) پیمان گرفتیم و (لی) بخشی از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند فراموش کردند و ما (هم) تا روز قیامت میانشان دشمنی و کینه افکندیم و به زودی خدا آنان را از آنچه می‌کرده‌اند (و می‌ساخته‌اند) خبر می‌دهد.»
عیسی بن مریم علیه‌السّلام پیغمبر رحمت بود و مردم را به صلح و صفا می‌خواند، و تشویقشان می‌کرد به اینکه نسبت به آخرت اشراف و توجه کامل داشته و از لذائذ دنیا و زخارف دلفریب آن اعراض کنند و نهیشان می‌کرد از اینکه بر سر دنیا این کالای پست" و غرض ادنی" تکالب کنند، یعنی مانند درندگان بر سر یک شکار پنجه به روی هم بکشند... لیکن پیروانش عکس العمل بر خلاف، از خود نشان داده و مواعظ و تذکرات آن جناب را از یاد بردند و چون چنین کردند خدای عزوجل به جای سلم و صفا کینه و دشمنی را در دلهاشان ثابت کرد، و به جای برادری و دوستی که عیسی علیه‌السّلام آنان را به آن می‌خواند، دشمنی و کینه توزی را در دلهاشان مستقر نمود و در باره آنان فرمود: " فنسوا حظا مما ذکروا به فاغرینا بینهم العداوة و البغضاء الی یوم القیامة.
و این عداوت و بغضا که خدای تعالی نام برده جزء ملکات راسخه امت‌های مسیحی شده و در دل آنها ثابت و پایدار گردیده است، هم چنان که آتش
آخرت هم سرنوشت حتمی آنها است و از آن مفری ندارند، هر چه بخواهند از غمی از غمهای آن رها شوند دوباره به آن اندوه برگردانده می‌شوند و به ایشان گفته می‌شود بچشید عذاب حریق و سوزنده را.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «بغض یهود».
