بهشت تزکیه کنندگان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آنان که
نفس خود را با انجام اعمال صالح و دوری از
گناه پاک می کنند و حقیقتا
تزکیه می شوند،
رستگار شده و در بهشت قرار می گیرند.
جهادگران با نفس، آنان که خود را تزکیه کرده اند در بهشت قرار می یابند.
•جنت عدن تجری من تحتها الانهـار خـالدین فیها وذلک جزاء من تزکی (بهشتهاى عدن كه از زير (درختان) آن جويبارها روان است جاودانه در آن مى‌مانند و اين است پاداش كسى كه به پاكى گرايد.)
تفسیر نمونه می گوید: «در این که: سه آیه اخیر، دنباله گفتار
ساحران در برابر
فرعون است یا جمله‌های مستقلی است از ناحیه خداوند که در اینجا به عنوان تکمیل سخنان آنها بیان فرموده، در میان مفسران گفتگو است:
گروهی آن را دنباله کلام ساحران می‌دانند، و شاید شروع با «انه» که در واقع برای بیان علت است، این نظر را تائید می‌کند.
اما شرح و بسطی که در این آیات سه گانه پیرامون سرنوشت
مؤمنان صالح و
کافران مجرم بیان شده، و با جمله: و ذلک جزاء من تزکی: «این است پاداش کسی که پاکی برگزیند»، پایان می‌یابد.
و نیز اوصافی که برای بهشت و
دوزخ در آن آمده، نظر دوم را تائید می‌کند که اینها از کلام خدا است؛ زیرا ساحران باید در این مدت کوتاه، سهم وافری از آگاهی و
علوم الهی پیدا کرده باشند که بتوانند این چنین قاطع و آگاهانه درباره بهشت و دوزخ و سرنوشت مؤمنان و مجرمان
قضاوت کنند.
مگر این که: بگوئیم خداوند این سخنان پرمحتوا را- به خاطر ایمانشان- بر زبان آنها جاری ساخت، هر چند از نظر
تربیت الهی و نتیجه برای ما هیچ تفاوتی نمی‌کند که: خداوند فرموده باشد، یا مؤمنان تعلیم یافته از ناحیه خدا، به خصوص این که: قرآن همه را با لحن موافق نقل می‌کند. »
•واما من خاف مقام ربه ونهی النفس عن الهوی• فان الجنة هی الماوی (و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از
هوس باز داشت •پس جايگاه او همان بهشت است.)
تفسیر المیزان می فرمایند: «خدای تعالی در این آیات سه گانه، مردم را به دو دسته تقسیم فرموده،
اهل جهنم و
اهل بهشت ، - و اگر صفت اهل جهنم را جلوتر ذکر کرد برای این بود که روی سخن با
مشرکین بود - و اهل جهنم را به همان اوصافی توصیف کرد که در آیه ((من طغی و اثر الحیوه الدنیا)) به آن توصیف کرده، و تعریف آنان را مقابل تعریف اهل بهشت قرار داده، که در آن فرموده : ((من خاف مقام ربه و نهی النفس عن الهوی))، و به هر حال توصیفی که از دو طائفه کرده جنبه بیان ضابطه دارد...
و اگر در بیان این حالت فرمود: ((نفس را از هوی نهی می‌کند))، و نفرمود: ((پیروی نفس را ترک می‌کند)) برای این بود که بفهماند
انسان ضعیف است، و چه بسا که
نادانی او را وادار به
معصیت کند، بدون اینکه نسبت به خدای تعالی
استکبار داشته باشد، پس او نمی‌تواند بکلی پیروی هوای نفس را ترک کند، همینکه در مقام نهی خود از آن باشد خدا هم واسع المغفره است. »
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «بهشت تزکیه کنندگان ».
