یکی از کاستی‌های کتاباصول فقه مرحوم مظفر عدم تکمیل مقصد چهارم است بطوریکه فقط بحث استصحاب به طور مختصر نوشته شده است. نویسنده در این اثر بر اساس محاضرات مرحوم مظفر بقیه اصول عملیه را به رشته تحریر درآورده است.
مولف در مدخل کتاب، علت تتمیم کتاب اصول فقه را بیان کرده و سپس درباره وجوب فحص از ادله و رموز آن سخن گفته است. آنگاه در قالب دو تنبیه مقدار فحص و فرق اصطلاحی بین دلیل و اماره را تبیین می‌کند. در آخرین بحث نیز مدار حکم واقعی و ظاهری را بیان می‌کند. مطالب مطرح شده در فصول مختلف کتاب به اختصار به شرح ذیل است:
دیدگاه همه علماء از متقدمین و متاخرین بر آنست که به هنگام شک در شبهه حکمیه تحریمیه که دلیلی بر حرمت آن وارد نشده اصل برائت است و تحصیل چنین اجماعی اولا با ملاحظه کلمات فقها از زمانکلینی و مفید و صدوقین و سیدین و شیخ طوسی، ثانیا با ملاحظه اجماعات منقوله و شهرت محققه و ثالثا با ملاحظه سیره مسلمین حاصل می‌شود.
طرفداران اجرای اصل برائت به آیات مختلفی استناد کرده‌اند که به پنج مورد آنها اشاره می‌شود: سوره طلاق آیه ۷، سوره اسراء آیه ۳۵، سوره توبه آیه ۱۵، سوره انعام آیه ۱۹ و سوره انعام آیه ۴۷.
اقوال در دوران بین محذورین عبارتند از: جریان اصل برائت عقلا و شرعا نسبت به هر یک از وجوب و حرمت، تقدیم جانب حرمت، تخییر ظاهری شرعی بین فعل و ترک، تخییر عقلی تکوینی بین فعل و ترک، تخییر عقلی بین فعل و ترک و حکم به اباحه ظاهری شرعی. شیخ انصاری در بحث برائت و اشتغال توقف، ولی در مقصد قطعتخییر عقلی را اختیار کرده است. نویسنده تصریح می‌کند که مختار وی عمل بر طبق اضطرار و توقف است.
