اما ادعا شده که آیه حد زنا (الزانیة والزانی فاجلدوا کل واحد منهما مئة جلدة ولا تاخذکم بهما رافة فی دین الله...) ؛ "به هر زن زناکار و مرد زناکاری صد تازیانه بزنید و اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارید در (کار) دین خدا نسبت به آن دو دلسوزی نکنید"
با قیاس تخصیص خورده است؛ زیرا این آیه، هر زانی اعم از آزاد و بنده را شامل می‌شود و حد آن صد ضربه تازیانه است؛ ولی می‌گویند این حکم درباره عبد به خاطر مقایسه‌ای که با «امه» (کنیز) صورت گرفته تخصیص خورده است: (... فان اتین بفاحشة فعلیهن نصف ما علی المحصنات من العذاب...) ؛ "پس چون به ازدواج (شما) درآمدند اگر مرتکب فحشا شدند پس بر آنان نیمی از عذاب (مجازات) زنان آزاد است".
