توبه باطنی مقابل توبه حکمی عبارت است از ندامت از گناه، توأم با عزم بر ترک آن در آینده؛ از اینرو توبه باطنی (توبه قلبی)، توبه بین بنده و خدای خویش است.
برخی قدما به مناسبت بحث قذف و توبه قاذف، از توبه، یاد، و آن را به باطنی و حکمی تقسیم کرده و گفتهاند: در توبه باطنی، خروج از توابع و پیامدهای معصیت انجام گرفته واجب است.
