جمعبین دو دلیل به ظاهر متعارض بر اساس قواعد عرفى را جمع عرفی می گویند. به جمع عرفی، توفیق دلالی، توفیق عرفی، توفیق عرفی مقبول، جمع دلالتی، جمع دلالی، جمع عرفی عقلایی، جمع عرفی مقبول، جمع عقلایی و جمع مقبول نیز گفته می شود.
جمع عرفى، مقابل جمع تبرعی عبارت است از جمع بین دو دلیل به ظاهر متعارض با تصرف در دلالت آنها بر اساس قواعد پذیرفته نزد عرف که در کشف مراد از دو کلام متعارض به آنها مراجعه مى‌شود.
در جمع عرفى معمولًا یکى از دو دلیل، قرینه و یا در حکم قرینه بر مقصودمتکلم از دلیل دیگر خواهد بود، مانند عام و خاص که تعارض ظاهرى آن دو با تقدیمخاص بر عام و قرینه گرفتن آن بر مراد از عام، رفع مى‌شود.
از این عنوان در اصول فقه، بحث تعادل و تراجیح سخن رفته است.
بنابر آنچه معروف میان اصولیان است، در تعارضبین دو دلیل به مقتضاى قاعده «الجمع مهما امکن اولىٰ من الطرح» مرجع قواعد جمع عرفى است و در صورت عدم امکان جمع عرفى بین آن دو، به قواعد باب تعارض رجوع مى‌گردد.
