• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قرینه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



قرینه به شیء همراه کلام، و راهنمای مخاطب به مراد جدّی متکلّم اطلاق می‌شود.



قرینه از « مقارنه » گرفته شده، و به معنای هر چیزی است که همراه کلام بوده و مخاطب را به آن معنایی که مراد جدی متکلم است، راهنمایی می‌کند؛ به بیان دیگر، هر آن چیزی است که به مطلوب اصلی متکلم اشاره نموده و بیان گر مراد جدی او است، به گونه‌ای که اگر آن نباشد، معنای دیگری که مراد متکلم نیست، افاده می‌گردد.

۱.۱ - نکته

قرینه یا صارفه است که کلام را از معنای حقیقی به معنای مجازی آن سوق می‌دهد و یا معیِّنه است که یکی از معانی مشترک لفظی را تعیین می‌نماید، چنان که در اصول فقه ، خاص ، قرینه برای عام ، و مقیِّد، قرینه برای مطلق است (چه قرینه متصل باشد چه منفصل ).
[۱] جرجانی، محمد بن علی، کتاب التعریفات، ص۷۵.
[۲] رشاد، محمد، اصول فقه، ص۱۵.
[۳] سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۳، ص۵۰۹.
[۴] تهانوی، محمد اعلی بن علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۲، ص۱۲۲۸.
[۵] ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص (۲۹۳-۲۹۱).



۱. جرجانی، محمد بن علی، کتاب التعریفات، ص۷۵.
۲. رشاد، محمد، اصول فقه، ص۱۵.
۳. سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۳، ص۵۰۹.
۴. تهانوی، محمد اعلی بن علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۲، ص۱۲۲۸.
۵. ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص (۲۹۳-۲۹۱).



فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «قرینه».



جعبه ابزار