قرینه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قرینه به شیء همراه کلام، و راهنمای مخاطب به مراد جدّی متکلّم اطلاق می‌شود.
قرینه از «
مقارنه » گرفته شده، و به معنای هر چیزی است که همراه کلام بوده و مخاطب را به آن معنایی که مراد جدی متکلم است، راهنمایی می‌کند؛ به بیان دیگر، هر آن چیزی است که به مطلوب اصلی متکلم اشاره نموده و بیان گر مراد جدی او است، به گونه‌ای که اگر آن نباشد، معنای دیگری که مراد متکلم نیست، افاده می‌گردد.
قرینه یا
صارفه است که کلام را از معنای حقیقی به معنای مجازی آن سوق می‌دهد و یا معیِّنه است که یکی از معانی مشترک لفظی را تعیین می‌نماید، چنان که در
اصول فقه ،
خاص ،
قرینه برای عام ، و مقیِّد،
قرینه برای مطلق است (چه
قرینه متصل باشد چه
منفصل ).
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «قرینه».
