حزن بر طغیانگران (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
سوره مائده به شایسته نبودن دلسوزی و تاسف، بر
طغیانگران کافر اشاره شده است.
در
آیه ۶۸
سوره مائده به شایسته نبودن دلسوزی و تاسف، بر طغیانگران کافر اشاره شده است:
«... و لیزیدن کثیرا منهم ما انزل الیک من ربک طغیـنـا و کفرا فلا تاس علی القوم الکـفرین.
بگو‌ای اهل کتاب تا (هنگامی که) به
تورات و
انجیل و آنچه از پروردگارتان به سوی شما نازل شده است عمل نکرده‌اید بر هیچ (
آیین بر حقی) نیستید و قطعا آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده بر
طغیان و
کفر بسیاری از آنان خواهد افزود پس بر گروه کافران اندوه مخور.»
قسمت قابل ملاحظه‌ای از آیات این
سوره پیرامون کارشکنیها، گفتگوها، سؤالها و ایرادهای
اهل کتاب (
یهود و
نصاری) بود، این
آیه نیز به گوشه دیگری از این مباحث اشاره می‌کند، و به
منطق سست آنها که می‌خواستند
تورات را به عنوان یک کتاب مورد اتفاق میان مسلمانان و یهود بپذیرند و
قرآن را به عنوان یک کتاب مورد اختلاف کنار بگذارند، پاسخ می‌گوید.
به این ترتیب آنها را مخاطب ساخته و می‌گوید: "ای اهل کتاب شما هیچ موقعیتی نخواهید داشت مگر آن زمانی که تورات و
انجیل و تمام کتب آسمانی را که بر شما نازل شده بدون
تبعیض و تفاوت بر پا دارید.
زیرا همانطور که گفتیم این کتابها همه از یک مبدء صادر شده و اصول اساسی آنها یکی است، اگر چه آخرین کتاب آسمانی، کاملترین و جامعترین آنها است و بهمین دلیل لازم العمل است به علاوه در کتب پیشین بشارتهای متعددی درباره آخرین کتاب یعنی
قرآن آمده است، آنها مدعیند
تورات و
انجیل را قبول دارند، اگر در این ادعا
صادق هستند باید این
بشارتها را نیز بپذیرند، و هنگامی که آن نشانه‌ها را در
قرآن افتند، در برابر آن سر تعظیم فرود آورند.
آیه فوق می‌گوید: ادعا کافی نیست باید عملا این کتابهای آسمانی را بر پا دارید به علاوه کتاب" ما" و" شما" مطرح نیست، آنچه مطرح است کتابهای آسمانی است و آنچه از ناحیه
خدا آمده، پس چگونه می‌توانید با این منطق سست، آخرین کتاب را نادیده بگیرید.
ولی
قرآن بار دیگر اشاره به وضع اکثریت آنها کرده، می‌گوید: " بسیاری از آنها نه تنها از این آیات پند نمی‌گیرند و هدایت نمی‌شوند بلکه به خاطر روح لجاجت بر طغیان و کفرشان افزوده می‌شود" (و لیزیدن کثیرا منهم ما انزل الیک من ربک طغیانا و کفرا) و این چنین است، تاثیر معکوس آیات حق و سخنان موزون در افکار
بیمار و قلوب مملو از لجاج! و در پایان آیه
پیامبر خود را در برابر سرسختی این اکثریت منحرف دلداری می‌دهد و می‌گوید: " از مخالفتهای این جمعیت کافر غمگین مباش" زیرا زیان آن متوجه خود آنها خواهد شد و به تو ضرری نمی‌رساند (فلا تاس علی القوم الکافرین) (فلا تاس از ماده اسی به معنی غم و اندوه است.)
بدیهی است محتویات این آیه اختصاص به
قوم یهود ندارد، مسلمانان نیز اگر تنها به ادعای اسلام
قناعت کنند، و اصول تعلیمات
انبیاء و مخصوصا کتاب آسمانی خود را بر پا ندارند، هیچگونه موقعیت و ارزشی نه در پیشگاه
خدا، و نه در زندگی فردی و اجتماعی نخواهند داشت، و همیشه زبون و زیر دست و شکست خورده خواهند بود.
پرهیز از تاسف و اندوه بر طغیانگران، فرمان
خدا به
پیامبر -صلی الله علیه وآله- در
سوره مائده است:
«... و لیزیدن کثیرا منهم ما انزل الیک من ربک طغیـنـا و کفرا فلا تاس علی القوم الکـفرین.
بگو‌ای اهل کتاب تا (هنگامی که) به
تورات و
انجیل و آنچه از پروردگارتان به سوی شما نازل شده است عمل نکرده‌اید بر هیچ (
آیین بر حقی) نیستید و قطعا آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده بر
طغیان و
کفر بسیاری از آنان خواهد افزود پس بر گروه کافران اندوه مخور»
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حزن بر طغیانگران».
