• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حسن ابتدا•

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حسن ابتدا، آغاز کلام با الفاظ زیبا و معانی محکم و متقن است.



«حسن ابتدا» یا «برائت مطلع» آن است که گوینده، کلام خود را با کلماتی روان و به دور از پیچیدگی و در عین حال با حکمت و اتقان آغاز کند؛ به گونه‌ای که در شنونده اثرگذار باشد و مقبول افتد. در غیر این صورت، شنونده از آن اعراض می‌کند؛ گرچه بقیه کلام در نهایت زیبایی باشد.


حسن ابتدا از انواع اسلوب بدیعی قرآن است و بهترین نمونه از آن، فواتح سوره‌های قرآن کریم و نیز سوره حمد و پنج آیه اول سوره علق است.


ابتدای تام و ابتدای کافی را از مصادیق حسن ابتدا شمرده‌اند.
[۳] معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۵، ص۲۸۸.



۱. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص(۲۸۴-۲۴۸).    
۲. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۳۶۳.    
۳. معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۵، ص۲۸۸.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «حسن ابتدا».    



جعبه ابزار