سیمای امام مهدی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احادیثی معتبر از
شیعه و
سنی ویژگیهای
امام مهدی (ع) را ترسیم کردهاند.
بنابر
روایات، آن
امام همام (ع) چهرهای گندمگون دارد با ابروانی کشیده، چشمانی سیاه و درشت و
نافذ، شانه پهن، دندانهایی براق و با فاصله، بینی کشیده و
زیبا و
پیشانی بلند. استخوانبندیاش
استوار و
خوش ترکیب است و انگشتانی درشت دارد.
گونههایش گم‌گوشت و اندکی به زردی میگرایند. بر
گونه راستش
خالی سیاه جای گرفته است. عضلات بدنش ورزیده و پیچیدهاند. بلندی موی سرش به قدری است که به لاله گوش رسیده است.
چهرهاش در هالهای از
شرم بزرگوارانه و شکوهمند پوشیده است و نشان از
حشمت و
شکوه رهبری دارد. نگاهش آدمی را دگرگون میکند و خروشش دریاسان است و فریادش همهگیر.
پیامبر اسلام (ص) درباره ویژگیهای ظاهری او میفرماید: «
مهدی از من است. پیشانیاش گشاده است و نورانی، و بینیاش باریک و کشیده.»
ر
روایتی دیگر میفرماید: «
مهدی از
نسل من است. سیمایش همچون
ماه تابان است و صورتش گرد و درخشان. رنگش
عربی (گندمگون) است و جثهاش اسرائیلی (راست قامت و بلند) است.»
نیز فرموده است: «مهدی
طاووس اهل
بهشت است و هالهای از
نور او را احاطه کرده است.»
در
روایتی دیگر آمده است: «محاسنش انبوه است و بر گونه راست،
خالی زیبا دارد.»
امام علی (ع) نیز او را چنین
وصف میکند: «چهرهاش
زیبا است و موهایش
فریبا و درخشندگی صورتش بر سیاهی
محاسنش غلبه دارد.»
همان گونه که
احادیث و
روایات فراوانی درباره سیمای ظاهری
امام مهدی (ع)
نقل کردهاند، درباره
سیمای باطنی و
صفات اخلاقی‌اش نیز بسیار
نقل کردهاند.
از آن جمله است
روایتی که
امام حسین (ع) میفرماید: «
مهدی را از
وقار و سکینهاش خواهید شناخت و اینکه
حلال و
حرام را میشناسد و همگان بدو نیازمندند و او از همه
بی‌نیاز.»
امام باقر (ع) میفرماید: «چهرهاش
سرخ و
سفید است و همانند
ستارگان میدرخشد.
موی سرش پُر است و
دندان‌های پیشاش
سفید و درخشاناند و با فاصله. پیشانیاش بلند و تابناک است.»
در
روایتی از
امام صادق (ع) آمده است: «چون
ظهور میکند، کهنسال است؛ ولی
جسم و سیمای او
جوان است. نیروی فراوانی دارد و
زورمند است....اگر بر کوهها بانگ برزند، فرو میریزند.»
امام رضا (ع) میفرماید: «
خوی نیک او همانند جدّش
پیامبر اکرم (ع) است. به
مردم از خود آنان دلسوزتر است، از
پدر و
مادر بر آنان
مهربان‌تر است و
خضوعش در پیشگاه
خداوند از هر کس بیشتر است. اگر مردمان را به کاری فرا میخواند، خود بدان پایبندتر است و اگر از چیزی منعشان میکند، خود بیشتر از آن گریزان است. دو نشانه آشکار دارد: یکی
دانش بیکران و دیگری
دعای مستجاب. آن‌چه در آینده خبر میدهد به صورت
پیمانی است که از پدران خود از
رسول اکرم (ص) به
ارث برده است.»
هم‌چنین میفرماید: «
مهدی جامهای
خشن میپوشد و
نان جو میخورد.»
پژوهشکده تحقیقات اسلامی، فرهنگ شیعه، ص۲۹۱، انتشارات زمزم هدایت.
