«يعنى من خون و انتقام خويش را از بنیعبدمناف گرفتم امّا بزرگان بنیجمح از دست من در رفتند.» (عدّهاى از آنها در ركاب عایشه بودند كه جان سالم به در بردند.)
(و اما اين كه گفتهاى: «ما همه فرزندان عبد مناف هستيم» بلى چنين است! امّا «امیّه» چون «هاشم» و «حرب» چون «عبدالمطلّب» و «ابوسفیان» مانند «ابوطالب» نخواهند بود و هرگز مهاجران چون اسيران آزاد شده نيستند.)