عمو
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عمو،
برادر پدر را گویند.
از احکام مرتبط با آن در بابهای
طهارت ،
تجارت ،
وصیّت ،
نکاح وارث سخن‌گفته‌اند. به قول
مشهور ، در
ولایت بر
تجهیز میّت ، عمو سزاوارتر از
دایی است.
عمو از کسانی است که به
بردگی گرفتن آنان
مکروه است.
عمو با برادرزاده‌اش
مَحرم است؛ هرچند
دختر رضاعی برادرش باشد؛ از این رو،
ازدواج عمو با برادرزاده
حرام است.
نفقه دادن به عموی فقیر
مستحب است.
عمو از میّت ارث می‌برد و از طبقه سوم وارثان
نسبی به شمار می‌رود.
چنانچه وارث میّت تنها عموی او باشد، تمامی آنچه از
میّت بر جای مانده به او می‌رسد و اگر متعدد باشد، در صورتی که از جهت
قرابت و خویشی هم رتبه باشند، همه مال را
مساوی میان خود تقسیم می‌کنند و اگر هم رتبه نباشند، عموی مادری در صورت تنهایی یک ششم و درصورت تعدد یک سوم مال را به ارث می‌برد و باقی‌مانده به عمو یا عموهای پدری و مادری می‌رسد. عموی پدری با وجود عموی پدری و مادری
ارث نمی‌برد؛ چنان که عموی پدری با وجود پسر عموی پدری و مادری ارث نمی‌برد.
اگر عمو در ارث با عمّه جمع شود و از لحاظ خویشاوندی در یک
رتبه باشند، مانند آن‌که هر دو از طرف پدر و مادر یا هر دو تنها از طرف پدر با میّت قرابت داشته باشند، عمو دو سهم و عمّه یک
سهم می‌برد.
اگر وارث، عمو،
عمّه ، دایی و خاله باشند، عمو و عمّه سهم پدر میّت؛ یعنی دو سوم، و خاله و دایی سهم
مادر میّت؛ یعنی یک سوم مال را ارث می‌برند.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، آیت‌الله محمود هاشمی‌شاهرودی، ج۵، ص۴۸۹، برگرفته از مقاله «عمو»، شماره.
