• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قیصر (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مرجع: قیصر (لغات‌قرآن)


«قیصر» اسم عام است و به تمام سلاطين روم گفته مى‌شد.
[۱] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۶۰.    
[۲] شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۴، ص۳۵۰.    
[۳] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۶، ص۳۳۶.    
این واژه در قرآن نیامده ولی توضیحاتی در مورد آن در ذیل آیه‌ای از سوره اعراف آمده است.
[۴] اعراف/سوره۷، آیه۱۰۳.    



(ثُمَّ بَعَثْنا مِن بَعْدِهِم مُّوسَى بِآياتِنا إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَظَلَمواْ بِها فَانظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُفْسِدينَ)
[۵] اعراف/سوره۷، آیه۱۰۳.    
(سپس به دنبال آن‌ها (پيامبران پيشين‌) موسى را با آيات خويش به سوى فرعون و اطرافيان او فرستاديم؛ امّا آن‌ها با عدم پذيرش، به آن آيات ظلم كردند. ببين سرانجام مفسدان چگونه بود!)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۶۳.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: لفظ فرعون اسم پادشاه مصر نبوده، بلكه لقبى بوده مانند خديو كه مصرى‌ها به طور كلى پادشاهان خود را به آن لقب مى‌خوانده‌اند، هم‌چنان كه روميان پادشاهان خود را قيصر و ايرانيان كسرى و چينى‌ها فغفور لقب مى‌داده‌اند.
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۲۶۹.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۱۱.    


۱. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۶۰.    
۲. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۴، ص۳۵۰.    
۳. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۶، ص۳۳۶.    
۴. ↑ اعراف/سوره۷، آیه۱۰۳.    
۵. ↑ اعراف/سوره۷، آیه۱۰۳.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۶۳.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۲۶۹.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۱۱.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قیصر»، ص۴۴۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره اعراف | لغات قرآن
جعبه ابزار