محمد بن حسن ختلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خُتَّلی، ابوالفضل محمدبن حسن، از
صوفیان قرن چهارم و پنجم در
ماوراءالنهر و
مرشد علی بن عثمان هجویری است.
خُتَّلی منسوب به خُتَّل/ ختّلان است.
اطلاعات درباره ختلی بیش‌تر منحصر به مطالبی است که هجویری در کشف المحجوب نوشته است. از تاریخ تولد و زادگاه وی اطلاعی در دست نیست.
ختلی پس از تحصیلات مقدماتی به
بغداد سفر کرد و در آن‌جا مرید ابوالحسن علی بن ابراهیم حصری «متوفی ۳۷۱» شد، سپس به
شام رفت و حدود شصت سال در جبل لُکام «واقع در شام» در
زهد و انزوا به سر برد،
و چون بیش‌تر
عمر خود را در شام گذراند به او ابوالفضل شامی نیز گفته اند.
ختلی سفرهای بسیاری کرد. در هشتاد سالگی به قصد دیدار ابوسعید ابوالخیر «متوفی ۴۴۰» به میهنه رفت، اما ابوسعید درگذشته بود و او توانست فرزندان وی را ببیند و درباره حفظ حرمت بقعه شیخ به آنان سفارش کند.
ظاهرآ در همین سفر، هجویری مرید ختلی شد و با او به
آذربایجان و شام رفت.
ختلی از اقران
ابوعمرو قزوینی «متوفی ۴۴۲» و
ابوالحسن سالبه «متوفی ۴۱۵» به شمار میرفت.
غیر از هجویری، حسین زنجانی نیز از شاگردان ختلی بود. ختلی در زمان
حکومت مسعود غزنوی، حسین زنجانی را، احتمالا برای
تبلیغ، به پنجاب فرستاد.
ختلی پس از عمری طولانی، در حالی که هجویری بر بالین او بود، در بیت الجن «دهی میان بانیاس و
دمشق» درگذشت.
تاریخ دقیق وفات او معلوم نیست. غلام سرور لاهوری
درگذشت او را، با توجه به حاشیه یکی از نسخه های نفحات الانس جامی، ۴۵۳ ذکر کرده است. در دائرةالمعارف ایرانیکا
این تاریخ نامحتمل دانسته شده است. به گفته
ذهبی، ختلی در ۴۶۰ درگذشت.
ختلی در
تفسیر و
روایت عالم بود و به ویژه از حبیب راعی «متوفی قرن دوم؟» روایات بسیار داشت.
او در
تصوف از
جنید بغدادی پیروی میکرد،
و شاید به همین سبب با سکر میانهای نداشت و آن را محل بازی کودکان و صحو را فناگاه مردان میدانست.
وی سماع را نیز «زادالمضطرّین» میشمرد و معتقد بود هر که به حق واصل شود از سماع مستغنی است.
ختلی گرچه صوفی بود،
لباس و رسوم
صوفیه را نداشت و از «اهل رسم» سخت انتقاد میکرد،
تا جایی که هجویری
گفته است کسی را مخالف تر و شدیداللحن تر از او نسبت به این امور ندیده ام. از ختلی درباره موضوعاتی مثل انس و هیبت و قبض و بسط نیز سخنانی نقل شده است.
(۱)عبدالرحمان بن احمد جامى، نفحات الانس، چاپ محمود عابدى، تهران ۱۳۸۶ش؛
(۲) عبدالرشيد، داتا گنجبخش: زندگينامه و تعاليم شيخ ابوالحسن على بن عثمان هجويرى جلابى غزنوى، ترجمه احمد سميعى، تهران ۱۳۴۹ش؛
(۳) غلام سرور لاهورى، خزينةالاصفيا، چاپ سنگى كانپور ۱۳۳۲/۱۹۱۴؛
(۴) محمدبن منوّر، اسرارالتوحيد فى مقامات الشيخ ابىسعيد، چاپ محمدرضا شفيعى كدكنى، تهران ۱۳۶۶ش؛
(۵) على بن عثمان هجويرى، كشف المحجوب، چاپ محمود عابدى، تهران ۱۳۸۳ش؛
(۶) EIr., s.v. "Abu'l-Fazl Kottali" (by H. Algar).
(۷) Saiyid Athar Abbas Rizvi, A history of Sufism in India, New Delhi ۱۹۷۸-۱۹۸۳.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن حسن ختلی»، شماره۶۹۱۹.
