منوع (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منوع:
(الْخَیْرُ مَنُوعاً) منوع: به معنى «بخل ورزنده و بازدارنده» است و از مادّه
«منع» گرفته شده، هنگامى كه به
انسان مال يا ثروتى برسد، بخل ورزد و منع
احسان و انفاق كند. اين واژه در قرآن مجيد يکبار آن هم در آيه مورد بحث آمده است.
به موردی از کاربرد
منوع در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ اِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعاً) «و هنگامى كه خوبى به او رسد مانع ديگران مى‌شود و
بخل مى‌ورزد.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه هلوع صفتى است كه از مصدر هلع - به فتحه هاء و لام- كه به معناى شدت حرص است اشتقاق يافته. و نيز گفته‌اند كه اين كلمه را دو
آیه بعد تفسير كرده، پس هلوع كسى است كه هنگام برخورد با ناملايمات بسيار جزع مى‌كند و چون به خيرى مى‌رسد از
انفاق به ديگران خوددارى مى‌كند. و به نظر ما اين وجه بسيار وجه خوبى است و سياق آيه هم با آن مناسب است.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «منوع»، ج۴، ص۳۴۲.
