مهیل (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مهیل:
(الْجِبَالُ كَثِيبًا مَّهِيلًا) مهیل: از مادّه
«هيل» (بر وزن كيل) به معنى «ريختن شئ نرم، مانند رمل و آرد بر چيزى» است.
به موردی از کاربرد
مهیل در
قرآن، اشاره می‌شود:
(يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الْجِبَالُ وَ كَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَّهِيلًا) (در آن روز كه
زمین و
کوه‌ها سخت به
لرزه درمى‌آيد و كوه‌ها چنان درهم كوبيده مى‌شود كه به شكل توده‌هايى از شن نرم در مى‌آيد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه يوم ظرف است براى عذابى كه در دو
آیه سابق وعده‌اش داده شد.
راغب مى‌گويد: رجف به معناى
اضطراب شديد است و گفته مى‌شود:
رجفت الارض و البحر يعنى زمين زلزله كرد و
دریا موج فرستاد.
و در مجمع البيان گفته: كثيب رمل به معناى توده‌اى از شن است و كلمه مهيل از مصدر هيل است و مهيل شدن كوه‌ها به معناى آن است كه وقتى ريشه‌اش تكان بخورد از بالا فرو بريزد. و معناى آيه روشن است.
و در آيه مورد بحث منظور شن‌هاى نرمى است كه هرگز استقرار و ثبات ندارد، فرومى‌ريزد و پراكنده مى‌شود.
(... وَ كٰانَتِ اَلْجِبٰالُ كَثِيباً مَهِيلاً)
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مهیل»، ج۴، ص۶۱۴.
