و در اين‌جا منظور پوشيده بودن در صدف است، زيرا مرواريد به هنگامى كه در صدف قرار دارد و هيچ دستى به آن نرسيده از هميشه شفاف‌تر و زيباتر است، به علاوه ممكن است اشاره به اين معنا باشد كه آن‌ها از چشم ديگران كاملًا مستورند، نه دستى به آن‌ها رسيده و نه چشمى بر آن‌ها افتاده است!
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: اين حورالعین مانند لؤلؤ مكنون است يعنى لؤلؤيى كه در صدف خود مخزون و محفوظ و دست نخورده است و اين تعريف نشان دهنده منتهاى صفاى حور است.
