نسبت تقییدی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نسبت تقییدی به نسبت حاکی از تقیید مفهومی به
مفهوم دیگر
اطلاق می‌شود.
نسبت تقییدی، نسبتی است که در آن مفهومی به مفهوم دیگر به صورت تقیید ارتباط دارد؛ یعنی ارتباط بین مفاهیم به گونه‌ای است که یکی دایره صدق دیگری را در خارج محدود و آن را تحصیص (حصه حصه) می‌کند؛ برای مثال، در
جمله اضافی «ماء البحر» دو مفهوم با یک دیگر ارتباط دارند، اما مفهوم
بحر دایره شمول مفهوم ماء را محدود می‌نماید، تا جایی که کلمه «ماء» فقط
آب دریا را در بر می‌گیرد و دیگر آب‌ها به وسیله این
اضافه از شمول آن خارج می‌شود.
نسبت تقییدی، در نسبت‌های ناقص وجود دارد، مانند:
نسبت ناقص وصفی ،
نسبت ناقص اضافی و
نسبت ناقص حرفی که همگی دارای نسبت تقییدی است.
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «نسبت تقییدی».
