چوپان، امین به‌شمار مى‌رود.بنابر اين، ضامن گوسفندان تلف شده نيست، مگر آنكه كوتاهى كرده باشد، مانند آنكه گوسفندان را در غير مرتع تعيين شده بچراند يا بيش از حدّ متعارف آن‌ها را بزند.
[ویرایش] مردم عرب پیش از اسلام ، معمولا چوپانان را از میان بردگان (غلامان و کنیزان) انتخاب می‌کردند. آن‌ها جزو طبقات پست اجتماع محسوب می‌شدند، چنان‌که در برخی اشعار هجوآمیز عربی، چوپان بودن افراد، مایه خفت آن‌ها تلقی شده است.
[۱۴]الصناعات و الحرف عندالعرب فی العصر الجاهلی، واضح صمد، ج۱، ص۳۴۴ـ ۳۴۵، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۱.
پس از اسلام نیز چنین تفکری کم‌وبیش در میان اعراب وجود داشت، چنان‌که به روایت جاحظ، اعراب بیش‌تر از میان غلامان بربری، نوبی، حبشی و هندی، چوپان استخدام می‌کردند.
[۱۵]«عالم الجاحظ الرحیب»، سعدی یوسف، ج۱، ص۱۹، التراث الشعبی، سال ۵، ش ۱ (۱۳۹۴).
