به آبهای طبیعی جاری در سطح زمین که ملک کسی نیست و همگان در بهرهبرداری از آن یکسانند، مانند دریاها، نهرهای بزرگ، چشمهها و آبهای فراهم آمده از برف و باران، آبهای عمومی گفته میشود و از آن در بابهای انفال و احیاء موات سخن رفته است.
برای آبیاری زمینهایی که مشروب کردن همه آنها از نهر یا چشمه در یک زمان ممکن نیست، ابتدا زمین نزدیک به دهانه نهر به اندازه نیاز و سپس زمینهای دیگر به ترتیب نزدیک بودن آنها به نهر یا چشمه آبیاری میشوند.
