• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آبیاری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آبیارى به آب دادن به زمینی که در آن چیزی می روید اطلاق می گردد که فقهاء از آبیاری، به مناسبت در باب‏هاى زکات، تجارت، مساقات، نکاح و احیاء موات سخن گفته‏اند.




با عقد مساقات، آبیارى زمین و فراهم کردن مقدمات آن بر عامل واجب مى‏شود.
[۱] العروة الوثقى ج۲، ص۷۳۹.




هر یک از خریدار میوه درخت و مالک درخت در صورت مصلحت داشتن و زیان نداشتن آبیارى براى دیگرى، مى‏تواند درخت را آبیارى کند و هیچ یک نمى‏تواند دیگرى را از آبیارى منع نماید، مگر در صورتى که هر دو زیان ببینند.
اگر آبیارى به زیان یکى و مصلحت دیگرى باشد، مصلحت خریدار مقدم است.



ترک آبیارى زراعت، درخت و مانند آن‏ها به گونه‏اى که نابخردى و اسراف شمرده شود،حرام است.



حق آبیارى از رودخانه‏هاى بزرگ مانند دجله و فرات به طور یکسان براى همه ثابت است.



زکات غلات (گندم، جو، خرما و کشمش) آبیارى شده با دلو، ماشین آلات و مانند آن یک بیستم است.
[۵] العروة الوثقى ج۲، ص۲۹۲.




در این که مالک زمین به خاطر آبیارى درخت شخص دیگرى که در زمین او است، سزاوار اجرت است یا نه، اختلاف است.



 
۱. العروة الوثقى ج۲، ص۷۳۹.
۲. جواهر الکلام ج۲۴، ص۸۱-۸۲.    
۳. جواهر الکلام ج۳۱، ص۳۹۷-۳۹۸.    
۴. جامع المقاصد ج۷، ص۵۹.    
۵. العروة الوثقى ج۲، ص۲۹۲.
۶. الحدائق الناضرة ج۱۹، ص۳۷۰-۳۷۱.    




فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۱۱۶.    




جعبه ابزار