به آبهای طبیعیِ جاری در سطح زمین که ملک کسی نیست و همگان در بهرهبرداری از آنها یکسانند ـ مانند دریاها، نهرهای بزرگ، چشمهها و آبهای فراهم آمده از برف و باران ـ آبهای عمومی گفته میشود.
برای آبیاری زمینهایی که مشروب کردن همه آنها از نهر یا چشمه در یک زمان ممکن نیست، ابتدا زمین نزدیک به دهانه نهر به اندازه نیاز و سپس زمینهای دیگر به ترتیب نزدیک بودن آنها به نهر یا چشمه آبیاری میشوند.
