آبکار (موزه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آبکار(موزه) mūze-ye āb-kār ، موزه‌ای در مجموعۀ کاخ ـ موزه‌های سعدآباد.
این بنا پیش از انقلاب به
کاخ لیلا پهلوی معروف بود.
در ۱۳۷۳ ش به
موزۀ مینیاتور آبکار بدل شد. در این موزه، مجموعۀ آثار
مینیاتور،
تشعیر،
تذهیب،
نقش گره،
جلد آلبوم و مجموعۀ آثار هنری
کلارا آبکار (۱۲۹۴-۱۳۷۵ ش/ ۱۹۱۵-۱۹۹۶ م)، نگارگر معروف اصفهانی و برندۀ گواهینامۀ درجۀ اول مینیاتور از وزارت پیشه و هنر در ۱۳۲۰ ش، نگهداری می‌شود.
برای شکل گرفتن این موزه، معماران، مختصر تغییری در فضای داخلی کاخ دادند و اتاقها را به تالار موزه بدل کردند. در محوطۀ موزۀ آبکار، حوض دایره‌ای شکل با فواره‌های زیبا به سبک دورۀ قاجار و چند باغچه احداث شده است. بر دیوار آجری قسمت شرقی موزه بر روی دو صفحۀ فلزی به رنگ زرد دو یادمان دیده می‌شود. یکی تابلوی موزۀ مینیاتور آبکار که با خطوط اسلیمی ظریفی تزیین شده است و دیگری لوح یادبود افتتاح موزه.
موزۀ آبکار شامل ۳ تالار و یک انبار کوچک است:
تالار شمارۀ ۱: در این تالار آخرین آثار
استاد آبکار شامل آثار مینیاتور، تذهیب و نقش گره به نمایش گذاشته شده است.
تالار شمارۀ ۲: در این تالار ۳ دسته از کارهای هنری کلارا آبکار به نمایش گذاشته شده است؛ الف ـ مجموعه‌ای از نقاشیهای آبرنگ، مستندسازی اشیاء موزۀ مردم‌شناسی و هنرهای تزیینی؛ ب ـ مجموعه‌ای از نقاشیهای زیرلاکی و روغنی؛ ج ـ نمونه‌هایی از تابلوهای مینیاتور.
تـالار شمارۀ ۳: در این تـالار بهترین نمونه‌های آثار کلارا آبکار ازجمله چند نمونۀ مینیاتور روی عاج، و یک نمونۀ تذهیب وجود دارد. همچنین در این تالار نمونه‌هایی از نقش قالی و مینیاتورهایی برگرفته از ادبیات کلاسیک و عرفانی ایرانی همچون لیلی و مجنون، خسرو و شیرین، شیخ صنعان و دختر ترسا، یوسف و زلیخا و جز آنها به نمایش گذاشته شده است.
•
جعفری، شیوا، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «آبکار (موزه)» ص۳۳.
