آخر (به کسر خاء)

آخر (به کسر خاء) بر وزن فاعل، از مفردات نهج البلاغه، به‌معنای پایان و اتمام می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ - مفهوم

این واژه بر وزن فاعل مقابل اوّل و به‌معنای پایان است. حضرت امیر (علیه‌السلام)، وقتی در نبرد صفین، قرآن بلند کردن را به خوارج یادآوری می‌کرد؛ فرمود: «فقلت لکم هذا امر ظاهره ایمان و باطنه عدوان و اوّله رحمة و آخره ندامة فاقیموا علی شانکم»

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ صبحی صالح، مفردات نهج البلاغه، ص۱۷۹، خطبه۱۲۲.

۳ - منبع