گروهى از ظاهر گرایان از جمله : " کرامیه، مجسمه و حنابله " عرش و کرسی را جسمانی مى شمارند و بر این عقیده اند که خداوند مستقر بر عرش و مماس با آن ها است و گاهى خداوند از عرش بر آسمان فرود مى آید.
شیعه و معتزله بر این عقیده اند که "عرش" و "کرسی" داراى معنای مجازی و کنایى اند.
و در آیاتى که عرش و کرسى به خدا نسبت داده شده به معناى "علم و عظمت و احاطهقدرت خداوند، و سلطه و سلطنتخداوند سبحان" است؛ زیرا با توجه به آیات محکم همچون "لا تدرکه الأبصار" و "لیس کمثله شى ء " و مانند آن، این آیات به هیچ وجه دلالت بر جسمانى بودن خداوندسبحان ندارد.
معرفت، محمد هادی، التمهید فى علوم القرآن، ج۳، ص۱۲۱-۱۲۵.
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فى علوم القرآن، ج۳، ص۱۴-۱۷.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فى غریب القرآن، ص۴۴۵.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فى غریب القرآن، ص۳۴۱.
مکارم شیرازی، ناصر، پیام قرآن , روش تازه اى درتفسیر موضوعى قرآن، ج۲، ص۲۷۶-۲۷۹.
مصطفوی، حسن، التحقیق فى کلمات القرآن، ج۸، ص۸۴-۹۰.
